آیه
وَلَئِنْ أَرْسَلْنَا رِیحاً فَرَأَوْهُ مُصْفَرّاً لَظَلُّواْ مِن بَعْدِهِ یَکْفُرُونَ
فَإِنَّکَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَی وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَآءَ إِذَا وَلَّوْاْ مُدْبِرِینَ
ترجمه
و اگر بادی (آفت زا) بفرستیم، و (مردم زمین سرسبز) را زرد شده ببینند، بعد از آن کفر خواهند ورزید.
(دلهای اینان مرده است) پس تو نمیتوانی مردگان را شنوا کنی، و این دعوت را به گوش کران آنگاه که پشت کنان روی میگردانند، برسانی.
پیام ها
1- بادهای مهلک و آفت زا، بیضابطه و تصادفی نیست. «ارسلنا ریحاً»
2- بادهای مخرّب، نسبت به بادهای مفید کم هستند. «ارسلنا ریحاً» (در حالی که دربارهی بادهای مفید فرمود: «یرسل الریاح»)
3- گاهی انسان با یک حادثهی تلخ، از مدار توحید خارج میشود و در مدار کفر و شرک قرار میگیرد. «لظلّوا من بعده یکفرون» (گاهی یک باد زیانبار، حال شادی، «یستبشرون» را به حال ناکامی، «یکفرون» تبدیل میکند.)
4- در ارشاد و تبلیغ، کامل بودن مرشد و شیوهی ارشاد و محتوای آن، کافی نیست؛ قابلیّت طرف نیز لازم است. «انک لا تسمع الموتی»
5 - ناشنوا، گاهی با نگاه به حرکت لبها مطالبی را میفهمد، ولی مصیبت آنجاست که هم گوش ناشنوا باشد و هم انسان به گوینده پشت کند که در این حال اشاره را هم نمیفهمد. این، مَثَل کسانی است که به حقّ پشت کنند. «ولا تسمع الصمّ الدعاء اذا ولّوا مدبرین»
6- اعراض از حقّ، وقتی خطرناک است که پشت کردن به حقّ، با عنایت و لجاجت باشد و شیوهی دائمی افراد قرار گیرد. «مدبرین»