کسی که صدای اذان را بشنود و بی تفاوت باشد نسبت به نماز یک نوع بی ادبی کرده است.
در اسلام به ما سفارش شده که در نماز با ادب بایستیم، دستها روی رانها، بدن آرام، نگاهها به محل سجده، لباسها نو و تمیز، همراه با بوی خوش و معطر باشد و اگر با جماعت هستیم از سایرین جلو و عقب نیفتیم و خود را هماهنگ دیگران و مردم کنیم، مقام امام را نگهداریم، قبل از او کاری انجام ندهیم، به رکوع یا سجود نرویم و بهتر است حتی قبل از کلام امام، ذکر نماز را به زبان جاری نکنیم. مجموعه این دستورالعملها روحیه ادب و اطاعت را در انسان تقویت میکند، آن هم ادبی براساس ارزشهایی چون: شناخت، محبت، تواضع و ادب در برابر کسی که اهلیت دارد، نه تملق، نه خودباختگی، نه وارداتی، نه تشریفاتی و نه متملقانه و بیمحتوا.
در حدیث است: کسی که سجده نماز را با سرعت انجام میداد حضرت رسول صلی الله علیه وآله و سلم فرمود: گویا کلاغی نوک به زمین میزند.