در نماز بارها آیه مبارکی بسم الله الرحمن الرحیم را بر زبان جاری و به خود تلقین میکنیم.
حرف باء در بسم الله رمز استمداد و توکل است،
با یاد او شروع کردن نشانه آن است که از قدرت او کمک بگیریم، به او توکل کنیم،
یاد او نشانه مهر او و عشق به اوست،
یاد او نه یاد دیگران،
وابسته به او نه به دیگران، نه قدرتها و نه بتها.