انسان در زندگی اجتماعی خود نیاز به دوست دارد و نقش مثبت یا منفی دوست در انسان بر کسی پوشیده نیست و مسجد بهترین مرکز دوستیابی است. کسانی که به مسجد میروند برای بندگی خدا میروند. حیلهها و ناز و کرشمهها و خودنماییها را کنار میگذارند. انسان میتواند در میان مردم مسجد، دوست خود را انتخاب کند.
اگر شخصی اهل نماز نبود چرا با او دوست شویم؟ او که با خدا قهر است، با من نیز دوست نخواهد بود، او که الطاف خدا را فراموش میکند، خدمات مراهم فراموش خواهد کرد، او که با مؤمنین وفادار نیست چگونه اطمینان داری که با تو وفادار بماند؟
در حدیث است: یکی از برکات مسجد و نماز، پیدا کردن دوست خوب است.