گفت:
این دهان بربند از هزل ای عمو
جز حدیث روی او چیزی مگو
عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ (ع) قَالَ: قَالَ الْحَسَنُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ(ع) سَأَلْتُ خَالِی هِنْدَ بْنَ أَبِی هَالَةَ عَنْ حِلْیَةِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) وَ كَانَ وَصَّافاً لِلنَّبِیِّ (ص) فَقَالَ:
در کتاب عیون اخبارالرضا؛ امام رضا(ع) از پدران بزرگوار خود، از امام مجتبی(ع) نقل كردند كه آن حضرت چنین فرمود: از دائیام هند بن ابی هاله كه پیامبر اكرم (ص) را خوب وصف مینمود در باره اوصاف و شمائل آن حضرت سؤال كردم، او چنین گفت:
كَانَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) فَخْماً مُفَخَّماً یَتَلَأْلَأُ وَجْهُهُ تَلَأْلُؤَ الْقَمَرِ لَیْلَةَ الْبَدْرِ أَطْوَلَ مِنَ الْمَرْبُوعِ وَ أَقْصَرَ مِنَ الْمُشَذَّبِ عَظِیمَ الْهَامَةِ رَجِلَ الشَّعْرِ إِذَا انْفَرَقَتْ عَقِیقَتُهُ فَرَقَ وَ إِلَّا فَلَا یُجَاوِزُ شَعْرُهُ شَحْمَةَ أُذُنَیْهِ إِذَا هُوَ وَفَّرَهُ أَزْهَرَ اللَّوْنِ وَاسِعَ الْجَبِینِ أَزَجَّ الْحَاجِبَیْنِ سَوَابِغَ فِی غَیْرِ قَرَنٍ بَیْنَهُمَا عِرْقٌ یُدِرُّهُ الْغَضَبُ أَقْنَی الْعِرْنِینِ لَهُ نُورٌ یَعْلُوهُ یَحْسَبُهُ مَنْ لَمْ یَتَأَمَّلْهُ أَشَمَّ كَثَّ اللِّحْیَةِ سَهْلَ الْخَدَّیْنِ ضَلِیعَ الْفَمِ أَشْنَبَ مُفَلَّجَ الْأَسْنَانِ دَقِیقَ الْمَسْرُبَةِ كَأَنَّ عُنُقَهُ جِیدُ دُمْیَةٍ فِی صَفَاءِ الْفِضَّةِ مُعْتَدِلَ الْخَلْقِ بَادِناً مُتَمَاسِكاً سَوَاءَ الْبَطْنِ وَ الصَّدْرِ بَعِیدَ مَا بَیْنَ الْمَنْكِبَیْنِ ضَخْمَ الْكَرَادِیسِ أَنْوَرَ الْمُتَجَرِّدِ مَوْصُولَ مَا بَیْنَ اللَّبَّةِ وَ السُّرَّةِ بِشَعْرٍ یَجْرِی كَالْخَطِّ عَارِیَ الثَّدْیَیْنِ وَ الْبَطْنِ وَ مَا سِوَی ذَلِكَ أَشْعَرَ الذِّرَاعَیْنِ وَ الْمَنْكِبَیْنِ وَ أَعَالِی الصَّدْرِ طَوِیلَ الزَّنْدَیْنِ رَحْبَ الرَّاحَةِ شَثْنَ الْكَفَّیْنِ وَ الْقَدَمَیْنِ سَائِلَ الْأَطْرَافِ سَبِطَ الْعَصَبِ خُمْصَانَ الْأَخْمَصَیْنِ فَسِیحَ الْقَدَمَیْنِ یَنْبُو عَنْهُمَا الْمَاءُ.
حضرت رسول (ص) بسیار با هیبت بودند، چهره ایشان همچون ماه شب چهاردهم میدرخشید، با قدّی بلندتر از افراد متوسّط القامه و كوتاه‌تر از افراد لاغر و بلند قامت، و دارای سری بزرگ بود، موهای آن حضرت نه خیلی مجعّد بود و نه كاملا صاف و نرم، اگر قسمت بافته موهای ایشان باز می‌شد، حضرت فرق باز می‌كردند و إلاّ آن را به حال خود گذاشته و در هر حال در مواقعی كه موی خود را بلند می‌كردند بلندی مو از لاله گوش تجاوز نمی‌كرد، رنگشان درخشان بود، پیشانی پهن و ابروانی كشیده و كمانی داشتند، و ابروان آن حضرت در عین كشیده بودن، كامل و پر مو بود ولی پیوسته نبود، و هر گاه عصبانی میشدند، رگ میان ابروهایشان متورّم می‌شد، بینی آن حضرت باریك و در وسط كمی برجسته بود، نورانیّتی داشتند كه همیشه آن حضرت را در بر داشت، به قسمی كه كسی كه در او تأمّل نداشت متكبّرش فكر می‌كرد.
محاسن آن حضرت كوتاه و پر پشت بود، و گونههایشان هموار و كم گوشت، دهانشان بزرگ و دندان‌هایشان سفید و برّاق بود، رشته مویی نازك از گردن یا سینه تا ناف داشتند، گردن او گوئی تنگی نقره فام بود.
خلقتی همگون داشتند، بدنشان فربه بود و در عین حال سینه و شكم در یك سطح قرار داشت، شانههایی پهن و عضلانی و بدنی سفید و نورانی داشتند.
از زیر گردن آن حضرت تا ناف، رشته مویی نازك مثل یك خط قرار داشت، پایین سینه و شكم مبارك ایشان و سایر قسمت‌ها عاری از مو بود، و درمقابل، ساعد، شانهها، و بالای سینهشان پر مو بود، ساق دستشان كشیده، كف دستشان درشت و دست‌ها و پاهای مباركشان زبر بود، دست و پاهایشان متناسب و استخوان‌هایشان صاف و بدون كجی بود.
كف پاهایشان كاملا گود بود، قسمت قوزك پا به پایین (كه معمولا داخل كفش قرار می‌گیرد) خیلی پر گوشت نبود، و آب از روی پایش ردّ می‌شد و نمیایستاد.