روزمرّگی‌ها و پیرایه‌ها ما را از خود اصیل باز داشته است و ناخود را در ما خود كرده است، پیامبر(ص) آمدند كه انسان خود را خود كند و از ناخودِ خود آزاد گردد. همه بی‌قراری‌ها در انسان‌ها به جهت آن است كه به خود واقعی‌شان دست نیافته‌اند و لذا به هر جمعیتی نالان می‌شوند تا به خود واقعی دست یابند و به اصل خود برسند. بی‌قراری‌ها به جهت آن است كه غنای ذاتی و برگشت به خود اصیل را از دست داده‌اند، آن خودی که بتواند از نسیم‌های قدسی ملائکه برخوردار شود و جانش به صحنة دلگشای عالم غیب و معنویت سیر کند. صلوات بر پیامبر و آل او(ع) چنین نیازی را جبران می‌کند. در روایت از رسول اکرم(ص) داریم:
«مَنْ صَلَّی عَلَیَّ ،صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ مَلَائِكَتُهُ، وَ مَنْ شَاءَ فَلْیُقِلَّ وَ مَنْ شَاءَ فَلْیُكْثِر»؛(14) هر كه بر من درود بفرستد خدا و فرشتگان بر او درود میفرستند. پس هر كه خواهد كمتر و هر كه خواهد بیشتر درود بفرستد.
آن‌هایی که می‌فهمند صلوات خدا و ملائکه بر جان انسان‌ها به چه معنی است و چه غوغایی در جان‌ها به‌پا می‌کند و چه شهوداتی به همراه دارد، متوجه هستند روایت فوق چه رمز و رازهایی را برای انسان‌ها می‌گشاید. در همین راستا در روایت داریم؛ «عن ابی‌عبد الله(ع) قال؛ قال رسول اللَّه(ص): مَا مِنْ قَوْمٍ اجْتَمَعُوا فِی مَجْلِسٍ فَلَمْ یَذْكُرُوا اللَّهَ وَ لَمْ یُصَلُّوا عَلَی نَبِیِّهِمْ إِلَّا كَانَ ذَلِكَ الْمَجْلِسُ حَسْرَةً وَ وَبَالًا عَلَیْهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ.»(15) هر گروهی كه در مجلسی اجتماع كنند و نام خدا را نبرند و بر پیامبر خود درود نفرستند، آن مجلس مایة وبال و حسرت آنان خواهد شد.
آیا حسرتی بالاتر از آن‌که انسان راه ارتباط با عالم قدس و معنویت را گم کند؟ انسان‌هایی که راه هدایت را گم کرده‌اند، ناخودهای خود را «خود» به حساب می‌آورند و از خودِ واقعی که انگشت اشاره به افق برتر انسانیت است، محروم می‌شوند. پیامبر(ص) همان مظهری است كه اگر انسان بخواهد خودش را بیابد و به آن آرامش و قرار حقیقی كه در اثر خودیابی نصیبش می‌شود برسد، باید به پیامبر و ائمه معصومین(ع) نظر كند. اشتیاق به پیامبر(ص) یعنی اشتیاق به خودی برین كه بی‌قراری را به قرار، و ناخودی را به خود تبدیل می‌كند.
به عبارت دیگر نظر به پیامبر و آل او(ع)، نظر به هزاران نیازی است که جان ما به دنبال آن است تا با برآورده‌شدن آن‌ها، از نقص رو به کمال رود. در روایت داریم:
قال رسول(ص): «مَنْ صَلَّی عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ مِائَةَ مَرَّةٍ قَضَی اللَّهُ لَهُ مِائَةَ حَاجَة»؛(16) هر كس بر محمّد و آل محمّد صد بار درود بفرستد، خداوند صد حاجت او را بر میآورد.
نظر به ذوات مقدس پیامبر و آل او(ع)، نظر به فطرت بالفعل هر انسانی است، به همین جهت برکات آن بسیار زیاد و چندین برابر عمل ما خواهد بود.