فَسَأَلْتُهُ عَنْ مَخْرَجِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) كَیْفَ كَانَ یَصْنَعُ فِیهِ فَقَالَ كَانَ رَسُولُ‌اللهِ(ص) یَخْزُنُ لِسَانَهُ إِلَّا عَمَّا یَعْنِیهِ وَ یُؤْلِفُهُمْ وَ لَا یُنَفِّرُهُمْ وَ یُكْرِمُ كَرِیمَ كُلِّ قَوْمٍ وَ یُوَلِّیهِ عَلَیْهِمْ وَ یُحَذِّرُ النَّاسَ وَ یَحْتَرِسُ مِنْهُمْ مِنْ غَیْرِ أَنْ یَطْوِیَ عَنْ أَحَدٍ بِشْرَهُ وَ لَا خُلُقَهُ وَ یَتَفَقَّدُ أَصْحَابَهُ وَ یَسْأَلُ النَّاسَ عَمَّا فِی النَّاسِ وَ یُحَسِّنُ الْحَسَنَ وَ یُقَوِّیهِ وَ یُقَبِّحُ الْقَبِیحَ وَ یُوهِنُهُ مُعْتَدِلَ الْأَمْرِ غَیْرَ مُخْتَلِفٍ لَا یَغْفُلُ مَخَافَةَ أَنْ یَغْفُلُوا أَوْ یَمِیلُوا وَ لَا یَقْصُرُ عَنِ الْحَقِّ وَ لَا یَجُوزُهُ الَّذِینَ یَلُونَهُ مِنَ النَّاسِ خِیَارُهُمْ أَفْضَلُهُمْ عِنْدَهُ وَ أَعَمُّهُمْ نَصِیحَةً لِلْمُسْلِمِینَ وَ أَعْظَمُهُمْ عِنْدَهُ مَنْزِلَةً أَحْسَنُهُمْ مُوَاسَاةً وَ مُوَازَرَةً.
حضرت فرمودند: در باره خروج رسول اكرم (ص) و این‌كه پس از خارج شدن چه می‌كردند، از پدرم سؤال كردم. فرمودند:
رسول اكرم (ص) زبان خود را، جز در مواردی كه به ایشان مربوط می‌شد، حفظ می‌كردند، در میان مردم تحبیب قلوب می‌كردند و آنان را از خود نمیراندند، كریم و بزرگ هر قومی را رئیس آنان قرار می‌دادند، از مردم بر حذر بودند بدون این‌كه خوشرویی خود را از آنان دریغ كنند، از اصحاب خود سراغ می‌گرفتند و تفقّد میفرمودند و از مردم در مورد مسائلی كه بین خود مردم بود سؤال می‌كردند، بدون افراط و تفریط، نیكی را تحسین و تأیید، و بدی را تقبیح و بیارزش می‌كردند. میانهرو و یكسان بودند، هیچ گاه غفلت نمی‌كردند مبادا كه مردم غفلت كنند یا خسته شوند، در حقّ كوتاهی نمی‌كردند، و از حقّ تجاوز نمی‌كردند، و اطرافیان حضرتش از بهترین مسلمانان خیّر بودند، و برتر و بالاتر از همه نزد آن حضرت کسی بود كه خیرش به همه می‌رسید، و هركس نسبت به دیگران بهتر همدردی و كمك می‌كرد نزد آن حضرت مقام و منزلتی بزرگ‌تر داشت.