یكی از عرفا می‌فرماید:
«بنده بذاته فقیر است، باید همیشه آرامش و سلام طلب كند، و اگر آرامش و سلام طلب كند، سیر الهامات غیبی در جان او پایدار می‌ماند و احوالات معنوی در جانش مستقر می‌شود و دیگر آن الهامات گاهی نمی‌آید و گاهی برود. حال اگر انسان از طریق تبعیت از دستورات رسول خدا(ص) نسبت به قلب رسول خدا(ص) به مقام تسلیم رسید، مقام استقرار و تمکّنِ الهامات الهیه نصیب او می‌شود و این با صلوات بر پیامبر(ص) حاصل می‌گردد و در این حال چون قطب جانش نظر به جان رسول خدا(ص) دارد، دیگر الهامات معنوی چون برق لامع ناپدید نمی‌شود، بلكه در نفس انسانِ ذاکرِ صلوات پایدار می‌ماند. به طوری که دیگر مانعی بین او و حقایق عالم قدس نخواهد بود.»