آن‌گاه که فرزندانتان می‌پرسند به چه دلیل خدا و قیامت و نبوت و امام هست؟ باید متوجه ظلماتی بشوید که این حقایق نورانی و بدیهی را به حجاب برده و شور روحانیِ انسان منتظِر را با غفلت از فرهنگ انتظار، از فرزندانتان گرفته و خانه‌ی شما را محل تفریح و رفاه غافلانه کرده است. در فضایی که نور امام زمان(عج) و شور انقلابی آن در حاشیه باشد برای فرزندانمان صدها سؤال اعتقادی پیش می‌آید چون خدای حی و حاضر غایب است، خدایی كه با حضرت مهدی(عج) و با انتظار، ظهور می‌كند.
اعتقاد و نظر به خدای مهدی، بزرگراه ارتباط با فیض اقدس است و اكنون آن راه بسته شده و با رجوع به امام آن نور آخرالزمانی در مقابل ظلمات زمانه طلوع می‌کند و همه‌ی حجاب‌ها را می‌شکافد و شرایطی ناگفتنی بین انسان و خدا برقرار می‌کند و این اصل و اساس تشیع است که با حبّ اهل البیت(ع) همراه است و در نمونه‌هایی مثل اویس قرنی جلوه کرد، اویسی كه هرگز پیامبر(ص) را ندید ولی با نور محبت حضرت و نظر به مقام نوری آن حضرت زندگی می‌کرد. رسول خدا(ص) به ظاهر از منظر اُویس غایب بودند ولی اویس به‌خوبی با نور رسول خدا(ص) و خدای محمد(ص) زندگی می‌کرد، مسیری که انسانِ منتظر مهدی(عج) می‌تواند طی کند و در غیاب مهدی(عج) با نور مهدی(عج) و خدای او زندگی نماید.
نهضت امام خمینی(رض) با همه‌ی خصوصیات روحانی و انقلابی‌اش، آغاز راه انكشاف نور حضرت بقیة‌الله(عج) است. این راه با ظهور حضرت افتتاح می‌شود و گشایشی تامّ و تمام پیدا می‌کند به شرطی که با روحیه‌ی انتظار، تسلیم ظلمات آخرالزمان نشویم و با شناخت آثار مخرب آن ظلمات با تمام وجود عزم عبور از آن را داشته باشیم. امام(رض) به ما آموختند با به‌صحنه‌آمدن قلب‌های ایمانی و روحیه‌ی انقلابی، همه‌ی عالمِ کفر عقب خواهد نشست و چنین دینی منجر به انقلابی عمیق در جان‌ها خواهد شد. انقلابی که ذات اصلی آن رجوع به باطن و نظر به حقیقت غیبی عالم دارد و نظر به حضرت مهدی(عج) آسان‌ترین و شدنی‌ترین شکل رجوع به حقیقت است. هنوز آن‌طور که شایسته است برکات انتظار تبیین نشده است امید است در جلسه‌ی آینده با ادامه‌ی بحث و جواب سؤال‌هایی که فرموده‌اید بتوانیم نتایج ورود به فرهنگ انتظار را خدمت دوستان عرض کنیم. إن‌شاءالله
خدایــا! به حقیقت اسم ظاهر و اسم باطن‌ات، حضرت مهدی(عج) را به ملتی باز گردان که طالب اُنس با اسم ظاهر و اسم باطن تو هستند.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»