پاسخ : انکار آن بزرگواران گاهی به خاطر تقلید نابجا از نیکان است، گاهی به خاطر حفظ و منافع شخصی است و گاهی به خاطر خود بینیها و تعصبهای نابجاست.
اگر در شب لامپی روشن نباشد، ستارگان آسمان را میبینیم، اما اگر چراغ خانه خود را روشن کنیم، دیگر نور بسیاری از ستارهها را نمیبینم. کسی هم که خود را ببیند، از دیدن کمالات دیگران عاجز میشود.
شخصی سوار بر اسب به نهری رسید که آب کمی داشت و اسب میتوانست به راحتی از آب عبور کند لکن اسب ایستاد. صاحب اسب هرچه افسار حیوان را کشید، اسب جلو نرفت، به پشت او کوبید باز هم اسب نرفت. مرد حکیمی که این صحنه را مشاهده میکرد به او گفت: آب را گل آلود کن، اسب از نهر رد میشد او آب را گل کرد، اسب حرکت کرد و از نهر گذشت. صاحب اسب، حکمت این کار را پرسید، مرد حکیم گفت: آب که تمیز است، اسب خود را در آب میبیند و حاضر نمیشود پا روی خود بگذارد، لذا حرکت نمیکند. انسانهایی هم که خود را ببینند (مقام خود، منافع خود، قبیله خود، حزب خود و...) حاضر نمیشوند پا روی آن بگذارند، لذا حرکت و تکاملی ندارند.