فاطمه(علیها السلام) این منادى الهى سپس بر آنها بانگ مى زند که : کجا هستید؟ و به کجا مى روید اى راه گم کرده ها؟ گویى سخن پدرش پیامبر(صلى الله علیه وآله) را به خاطر آنها مى آورد که :
«اِذَا الْتَبَسَتْ عَلَیْکُمُ الْفِتَنُ کَقِطَعِ اللَّیْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَیْکُمْ بِالْقُرآنِ، فَمَنْ جَعَلَهُ اَمامهُ قادَهُ اِلَى الْجَنَّةِ، وَ مَنْ تَرَکَهُ خَلْفَهُ ساقَهُ اِلَى النّارِ; هنگامى که فتنه ها همچون پرده هاى شب ظلمانى به شما روى آورد باید به سایه قرآن پناه برید، آن کس که قرآن را پیش روى خود قرار دهد ـ و از آن پیروى کند ـ به بهشتش رهبرى کند، و آن کس که آن را پشتِ سر افکنده به دوزخش مى راند».
بر آنها فریاد مى زند که : قرآن را رها نکنید، اوامر و نواهى آن روشن است، و دستورهایى را که براى مسأله خلافت بعد از پیامبر(صلى الله علیه وآله) داده آشکار است، پیش بینى لازم را براى بعد از رحلتش کرده، و چیزى در پرده ابهام باقى نگذارده است.