این ماه در میان شیعیان آن قدر كه لازم است و حق این ماه عزیز است مورد توجّه قرار نگرفته است. اهل سنّت عظمت ماه رجب را خوب متوجّه هستند، هر چند با حالتى صورى و قالبى به آن نظر دارند، ولى به واقع
پیامبر (ص) عنایت خاصى به این ماه داشتند. مى فرماید: این ماه، ماه من است. حال ببینید ماهِ خدا بودن، یعنى این كه در آغوش این ماه به راحتى مى توانیم براى خدا یگانه شویم، مثل این كه در مورد مكّه مى فرماید: «بَیْتی»؛ یعنى خانه من؛ و شما ملاحظه كرده اید كه در كنار خانه او چه رازها در راستاى یگانه شدن براى انسان گشوده مى شود. یگانه شدن یك مبناى نظرى و فكرى دارد و یك مبناى عملى. هم باید بینش و قلب انسان در این ماه با خدا یگانه شود، این با «استغفار» و ذكر «لا اله الا الله» كه هر دو هم از اذكار این ماه است، محقّق مى شود. و هم یگانه شدن، عملى
باید باشد كه آن هم به كمك «روزه» محقّق مى شود. روزه یگانه شدن براى خداست. حال ببینیم مزه هایش چیست؟(3)
در ادامه روایت مى فرماید: «وَالرَّحْمَةُ رَحْمَتی» یعنى رحمت در این ماه، همه رحمت است، آن هم رحمت من است، بدون حجابِ واسطه ها، یعنى در این ماه خودم به اسم رحمان به صحنه مى آیم تا شما با من ملاقات كنید و رحمت را به واسطه ها نسبت ندهید و توجّه شما به واسطه ها معطوف نشود. پس در این ماه رحمت فراوان است، آن هم رحمتى مستقیم از حضرت «الله» پس از طریق رحمت هاى فراوانِ این ماه، راه ارتباط با خود حضرت حق گشوده مى شود، راه خاصى كه رجبیون با خدا خواهند داشت.
«فَمَنْ دَعانی فی هَذَاالشهْرِ اجِبْتُهُ» هركس مرا در این ماه بخواند اجابتش مى كنم و جوابش را مى دهم. شاید بگویید خدایا ما همیشه و هروقت تو را بخوانیم اجابت مى كنى.
ولى معلوم است این دعوت خاص است كه مى فرماید: اگر مرا بخوانى، اجابت مى كنم و یك اجابت و جواب گویى خاصى را همراه دارد، حجاب ها را مرتفع نموده و فاصله هاى زمانى را برداشته تا به راحتى آن اجابت خاصه نصیب ما شود.