ادامه روایت هست كه خدا مى فرماید: «الشَّهْرُ شَهْری» ماه، ماه من است. چه قدر آدم دلش گرم مى شود كه كجا آمده است و با چه شرایطى روبه رو است. با زمانى روبه رو است كه خداوند آن را به خودش نسبت داده. مى فرماید: «وَالْعَبْدُ عَبْدی» بنده هم بنده من است. وقتى مى فرماید: ماه، ماه من و بنده هم بنده من است، یعنى جا دارد كه روح بنده با این ماه متّحد شود تا با صاحب این ماه ارتباط یابد. به ما خبر مى دهد شرایط و مقامى است كه من در این ماه بنده ام را براى خودم خالص مى كنم. من و شما را در این ماه به عنوان بنده خودش مى نگرد و آلودگى ها و عصیان هایمان را نمى نگرد. زمینه یگانه شدن بنده با خدا در این ماه فراهم است، این ماه عجیب است.