در ادامه روایت هست كه آن ملك از زبان خدا مى فرماید: «غافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرَنی» من بخشنده آنم كه از من بخشش خواهد. معلوم است استغفار ماه رجب، استغفار خاص است. عموماً یكى از ذكرهاى ماه رجب ذكر استغفار است و به شكل هاى مختلف هم آمده است، همه اش روى حساب است. آنجا كه در گفتن استغفار، «ربّى» ندارد و مى فرمایند: هر روز 70 مرتبه صبح و 70 مرتبه عصر بگوید: «اسْتَغْفِرُاللهَ وَ اتُوبُ الَیْه» چون در دامن ربِّ ماه رجب خود را قرار داده دیگر انسان واژه «ربّى» را نمى گوید، بلكه توجه و توبه اش به سوى «الله» است. حتماً متوجّه اید «الله» مقامِ جمعِ اسماء الهى است، لذا با دستور دادن به انجام این ذكر مى خواهند قلب متوجّه «الله» باشد، همان طور وقتى كه «ربّ» را در ذكر مى آورند مى خواهند قلب توجّه اش به مقام ربوبیت حق
باشد و لذا عرض ما این است كه شكل این ذكرها روى حساب است و همان طور كه روایت آورده باید گفت و در ایجاد حالات قلبى مطابق آن ذكر كوشش كرد تا نتایج فوق العاده آن إن شاءالله نصیب شما شود.
باز در رابطه با استغفار ماه رجب مى فرمایند: 100 مرتبه یا 400 مرتبه در این ماه بگویید: «اسْتَغْفِرُاللهَ الَّذی لا الهَ الّا هو، وَحْدَهُ لا شَریكَ لَهُ وَ اتُوبُ الَیْه»، یعنى از خدایى كه جز او الهى نیست و یگانه و بى شریك است، طلب غفران و آمرزش مى نماید و به سوى او جهت قلبم را قرار داده ام. كه در این استغفار؛ «الله» را براى قلب خود ترسیم مى كنى و یگانگى محض او را براى خود تفهیم مى كنى و سپس «وَ اتُوبُ الَیه» را مى گویى، یعنى من از حضرت «الله» كه جامع جمیع اسماء الهى است، مى خواهم كه مرا ببخشد، آن اللّهى كه قطب قلب من است و جز او نمى شود كسى اله و معبود جان من باشد و من به سوى چنین خداى یگانه اى كه تمام مقصد قلبم هست، آمدم. عجیب است اگر كمى به قلب خود عادت دهیم كه این ذكر را با حضور بگو، مى بینید حال و
هوایش عوض شد. روى «وَ اتُوبُ الَیْه» با حضور قلب تأكید كنید و متوجّه باشید دارید مى گویید: به سوى او آمدم. خوشا به حالتان با چنین كلماتى و چنین تصمیمى!
باز مى فرماید بسیار بگو: «اسْتَغْفِرُاللهَ وَ اسْئَلُهُ التَّوبَه»؛ یعنى خدایا غفران و بخشش تو را طلب مى كنم و تقاضا مى كنم كه توبه مرا بپذیرى و به من نظر كنى. اوّلًا؛ مى گویى: از الله یعنى از حضرت جامع همه خوبى ها مى خواهم مرا در بر بگیرد مثل دربرگرفتن كالایى كه شما گرد و خاكش را پاك مى كنید و وارد خانه تان مى كنید- ثانیاً؛ مى گویى: از او كه فرمود: من دوست دارم بنده ام دستور دهد تا آن را عمل كنم، تقاضا مى كنم به من توجّه فرماید، به من محل بگذارد. خوشا به حالتان با چنین كلمات و چنین تصمیمى!
روى بنماووجودخودم ازیادببر
خرمن سوختگان راهمه گوبادببر
چون خودش در این روایت مى فرماید: در این ماه «غافِرُ مَنِ اسْتَغْفَرنی»؛ بخشنده كسى هستم كه توبه كند و بخواهد وارد یك حیات معنوى شود، آن هم حیاتى معنوى اى بدون
هرگونه كدورتى از گناه و غفلت، پس باید با استغفار امید چنین حیاتى را داشت.