نفخة دوم برای زنده ساختن و برانگیختن و به‌پاخاستن و حاضرگشتن، دمیده می‌شود. قرآن می‌فرماید:
«... ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُم قِیَامٌ یَنظُرُونَ»(168)
سپس بار دیگر در آن صور دمیده می‌شود و در آن حال آنان قیام هستند و در حال مشاهده کردن.
پس ملاحظه می‌فرمایید که نفخة دوم عاملی است تا انسان‌ها وارد عالم و حالت «قیام» شوند. یا می‌فرماید:
«وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَإِذَا هُم مِّنَ الْأَجْدَاثِ إِلَى رَبِّهِمْ یَنسِلُونَ»(169)
و در صور دمیده خواهد شد، پس در آن حال از گورهای خود شتابان به سوی پروردگار خویش می‌آیند.
پس معلوم است با نفخة دوم، موجودات زنده شده و حرکت تازه‌ای را در سیر و لقاء خداوند متعال آغاز می‌کنند. یا می‌فرماید:
«فَإِذَا نُفِخَ فِی‌الصُّورِ فَلا أَنسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَ لا یَتَسَاءلُونَ»(170)
پس آن‌گاه که در صور دمیده شود، پس دیگر میانشان نسبت خویشاوندی وجود ندارد و از حال همدیگر سؤال نمی‌کنند.
یا می‌فرماید:
«یَوْمَ یُنفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا»(171)
روزی كه در صور دمیده شود و گروه‌گروه بیایید.
همچنان كه عرض شد نفخة دوم موجب بروز و به ظهوررسیدن جنبة وجه‌اللهی موجودات و نظام هستی است كه آن جنبة وجه‌اللهی، باطنِ موجودات بوده و آن با نفخة دوم ظاهر می‌شود و قیام قیامتی موجودات به شرطی به‌وجود می‌آید و احیاء می‌شود كه همة موجودات جنبة وجه‌اللهی داشته باشند. موجودات؛ قبل از برپایی قیامت هم جنبة وجه‌الخلقی دارند و هم جنبة وجه‌اللهی. با نفخة اول جنبة وجه‌الخلقی را از دست داده و با نفخة دوم جنبة وجه‌اللهی ظهور می‌كند. در این دنیا جنبة وجه‌اللهی موجودات در زیر پردة وجه‌الخلقی آن‌ها قرار گرفته و با نفخة صور اول و دوم جنبة وجه‌الخلقی از میان می‌رود و جنبة وجه‌اللهی مكشوف می‌گردد، و در این راستا اسباب و علل و حجاب‌هایی كه قبل از قیامت بین موجودات و خدا بود، از میان برداشته می‌شود و جنبة الهیِ همه چیز ظاهر می‌گردد و موجودات آن‌طور كه به خداوند قائم‌اند و هیچ استقلالی ندارند، ظاهر می‌شوند، همان طوری كه اولیاء الهی در این دنیا موجودات را به نحو غیر استقلالی می‌بینند و برای آن‌ها قیامت در همین دنیا برپاست و رسول‌خدا(ص) فرمود: «اَلْآنَ قیامتی قائم»(172) قیامت من هم‌اكنون قائم است، ولی در آن دنیا همة انسان‌ها موجودات را آن طور می‌بینند كه اولیاء الهی در این دنیا می‌بینند. می‌فرماید: