الف- امامت در اهل تسنن: در اهل تسنن امامت با خلافت مترادف بـوده و از نظر آن‌ها امــام باید عالـم و عــادل باشـد و بـا بیعـت مردم در رأس امور قرارگیرد و كارش زمامداری امــور اجتـماعی و سیــاسـی در جامعه‌ی اسلامی است.
ب- امامت در تشیع: در تشیع امام، باید عالم و عادل و معـصوم باشد و خدا باید او را منصوب نماید یعنی به جَعل الهی منصوب می‌شود، چنانچه خود خداوند می‌فرماید: «وَ جَعَلْناهُمْ اَئِمةً یَهْدُون بِاَمْرِنا» ما آن‌ها را امام قرار دادیم كه به امر ما هدایت كنند و پیامبر خدا(ص) آن امامی را که خدا جعل کرده معرفی می‌نماید و كار امام استمرار مسئولیت‌های نبوت و امتداد امامتِ ابراهیمی است، و از نظر شیعه خلافت یكی از شئون امامت است.