بسم الله الرحمن الرحیم
«اَفَلَمْ یسیرُوا فِی الاَرْض فَتَكُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یعقِلُونَ بِها اَوْ اذانٌ یسْمَعْونَ بِها فَإنَّها لاتَعْمَی الاَبْصارُ وَلكِنْ تَعْمَی القُلُوبُ الَّتی فِی الصُّدُور، وَ یسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذابِ وَلَنْ یخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَ اِنَّ یوْماً عِنْدَ رَبِّكَ كَاَلْفِ سَنَهٍ مِمَّا تَعُدُّونَ»(85)
آیا در زمین گردش نكردهاند تا دل‌هایی داشته باشند كه با آن بیندیشند، یا گوش‌هایی كه با آن بشنوند؟ در حقیقت چشم‌ها كور نیست لیكن دل‌هایی كه در سینههاست كور است. و در عذابی که به آن‌ها - به جهت پشت‌کردن به نبوت- وعده داده‌ای تعجیل می‌کنند، و هرگز خدا خلف وعده نمی‌کند، و به‌درستی که روز در نزد پروردگارت مثل هزارسال است از آن سال‌هایی که شما به‌شمار می‌آورید- پس نمی‌توان گفت آن عذاب دیر شده- .