بسم الله الرحمن الرحیم
«قَاتِلُواْ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْیَوْمِ الآخِرِ وَلاَ یُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَلاَ یَدِینُونَ دِینَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِینَ أُوتُواْ الْكِتَابَ حَتَّى یُعْطُواْ الْجِزْیَةَ عَن یَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ»؛(64)
با کسانی از اهل کتاب که به خدا و روز قیامت ایمان نمی‌آورند و آنچه را خدا و رسولش حرام کرده‌اند حرام نمی‌دانند و متدین به دین حق نمی‌گردند، کارزار کنید تا با خواری به دست خود جزیه دهند.
از آن‌جایی که اهل کتاب از نظر ایمان به خدا و روز جزا مثل مشرکان هستند و ایمانی که نزد خدا مقبول باشد ندارند و آنچه را که خدا و رسول خدا تحریم کرده‌اند، حرام نمی‌دانند، و گرفتار انواع آلودگی‌ها می‌باشند، باید با آن‌ها کارزار کرد تا زیر دست حکومت اسلامی قرار گیرند و امکان گناه علنی برای آن‌ها نباشد تا زحمات نظام اسلامی در اصلاح امور جامعه بی‌اثر نگردد.
آیه‌ی فوق در مورد اهل کتاب به جهت عقاید غلط و اعمال آلوده می‌فرماید: «یعْطُوا الْجِزْیةَ عَنْ یدٍ وَ هُمْ صاغِرُون»؛ با آن‌ها مبارزه کنید تا با خواری به دست خود جزیه بدهند، یعنی هم از نظر اقتصادی نتوانند در جامعه‌ی اسلامی قدرت برتر شوند و هم از نظر فرهنگی خوار باشند. این دستور خداست که اگر مسلمین به آن عمل نکنند فرهنگ اهل کتاب جامعه‌ی مسلمین را تحت تأثیر خود قرار می‌دهد و زحمات نظام اسلامی را بی‌اثر می‌کند. زیرا فرهنگ اهل کتاب از مسیر فطرت دور و به مسیر نفس امّاره نزدیک شده و از آن‌جایی که باید با هر جریانی که عامل تحریک نفس امّاره است مبارزه کرد باید با آن‌ها نیز مبارزه نمود.