بسم الله الرحمن الرحیم
قَالَ سَلْمَانُ قُلْتُ یَا أَخَا رَسُولِ اللَّهِ وَ مَنْ أَقَامَ الصَّلَاةَ أَقَامَ وَلَایَتَكَ؟ قَالَ نَعَمْ یَا سَلْمَانُ؛ تَصْدِیقُ ذَلِكَ قَوْلُهُ تَعَالَى فِی الْكِتَابِ الْعَزِیزِ «وَاسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِینَ»(65)
سلمان گفت: عرض كردم اى برادرِ پیامبر آیا هركسى نماز به‌پا دارد ولایت تو را به‌پا داشته است؟ فرمود: آرى دلیل این مطلب سخن خدا است در قرآن که فرمود: «وَ اسْتَعِینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ وَ إِنَّها لَكَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَى الْخاشِعِینَ». كمك بگیر «از صبر و نماز» و آن سنگین و دشوار است مگر براى خشوعكنندگان.
همان‌طور که مستحضرید بحث بر سر حقیقت نوری اهل‌البیت و به‌خصوص امیرالمؤمنین(ع) است. حضرت فرمودند که ایمان کامل نمی‌شود مگر این‌که به نورانیت ما معرفت پیدا کنید. و بعد هم فرمودند که علاوه بر ملک مقرب و نبی مرسل، مؤمنی که خداوند قلبش را امتحان کرده است و آن قلب را آماده‌ی نور حقیقی دیده می‌تواند به نورانیت ما معرفت پیدا کند. جناب سلمان(ره)سؤال کرد که ای امیرالمؤمنین آن مؤمنی که بتواند به این مقام دست پیدا کند چه خصوصیاتی دارد؟ حضرت فرمودند خداوند طوری قلب او را گشوده است که اگر مطلبی از طرف ما به او برسد راحت آن مطلب را تصدیق می‌کند «شُرِحَ صَدْرُهُ لِقَبُولِهِ» قلب او نسبت به آن مطالب گشوده شده. این نکته به خودی خود بابی از معرفت دینی است که چطور می‌شود یک قلب آماده شود تا حقیقتی را که از طرف اهل‌البیت(ع) به آن می‌رسد راحت تصدیق کند. بدیهیات را در امور نظری به عنوان مثال ذکر کردیم و عرض شد همین‌طور که در عقل نظری در بنیاد هر انسان نوری هست که امور بدیهی را به‌راحتی تصدیق می‌کند، مؤمنی هم که قلبش به نور الهی منور شده است در امور عملی و اعتقادی چنین خاصیتی دارد، همین‌که اهل‌البیت(ع) نکته‌ای بگویند قلب او کاملاً تصدیق می‌کند.