3- امام خمینی(ره) زندگی خود را جزیی از زندگی عمومی بشریت به شمار می‌آوردند و انقلاب اسلامی حاصل بصیرت و إشراق انسانی است که با چشم اسلام و مکتب تشیع به عالم و آدم و مشکلات آن‌ها می‌نگرد و نه با چشم خودخواهی‌های خود. به همین جهت معتقدیم انقلاب اسلامی راه حل خداوند است تا بشریت بتواند از ظلمات مدرنیته نجات یابد و ندای حق است به گوش انسانی که دغدغه‌ی نجات بشریت را داشت.
این از خصوصیات اصلی پیامبران و اولیای خداوند است که به شدت در غم مردم با مردم شریک و همواره در طلب بهترین راه برای نجات مردم بوده‌اند(17) و به همین جهت همه‌ی مردم جهان آن‌ها را از خودشان می‌دانستند. مسئول اموال دفتر امام خمینی(ره) نقل می‌‌كردند عموماً از سراسر دنیا برای حضرت امام هدیه‌هایی می‌‌آمد، امام آن‌ها را به دفتر می‌‌دادند تا جزء اموال قرار دهیم، می‌‌دانستیم كه یك گردنبند از طرف یك خانم سرخ‌پوست از آمریكا آمده ولی امام آن را برنگرداندند و نزد خود نگه داشتند، دو سه روز بعد ساعتی از شب گذشته بود که یکی از همسران شهدا كه منزلشان نزدیك خانه امام(ره) بود، گریان آمد كه دخترم خوابش نمی برد و سراغ پدرش را می‌‌گیرد و ناراحت است. امام گفته بودند بگو او را بیاورند، وقتی آمده بود دختر را در آغوش کشیده گردنبند را به گردنش انداخته بودند، او هم آرام شد.
قصدم از نقل آن خاطره این بود که عرض كنم خانمی سرخ‌پوست از آمریكا چگونه امام خمینی(ره) را از خودش می‌داند و در نامه‌ای که در کنار آن هدیه می‌فرستد می‌نویسد «این تنها هدیه‌ی شوهر من است كه در جنگ كشته شده. دیدم بیشترین اظهار ارادتی كه می‌‌توانم به شما بكنم این است كه بهترین چیزی را كه دوست دارم به شما هدیه کنم.» باید از خود بپرسیم چرا از آن گوشه‌ی دنیا این خانم به امام فکر می‌کند؟ آیا جز به خاطر آن است که امام هم به تمام مردم جهان فكر می‌‌كردند؟