بسم الله الرحمن الرحیم
درسالگرد رحلت امام بزرگوار، یادکردن از او؛ یادکردن از محبوبی است که شعله‌ورشدن سوز فراق او، تمرین وفاداری محبت دل به قامت بلند دینداری در عصر حاضر بود. لذا لازم است در سالگرد رحلت آن بزرگوار نسبت به میراث گرانقدر آن عزیز یعنی انقلاب اسلامی کمی تأمل کنیم و از خود بپرسیم جایگاه این انقلاب در این عالم کجاست؟ سوال اساسی عبارت است از این‌که آیا انقلاب اسلامی یک حادثه و اتفاق بود و یا ظهور یک سنت خاص الهی که در سرتاسر تاریخ جاری شد و در آن برهه از زمان شرایط بروز خود را یافت؟ فرض دوم بدین معنی است که سنتی از سنن الهی در صحنه است که انقلاب اسلامی یکی از مظاهر آن سنت است إن‌شاءالله ظهور تامّ و تمام آن سنت به دست مبارک حضرت صاحب‌الامر(عج) محقق می‌شود.
بحث بنده با این رویکرد است که انقلاب اسلامی جلوه‌ای از سنت خاص پروردگار عالم است که موجب بازسازی جهان اسلام خواهد بود، بازسازی چیزی که بنا بود در صدر اسلام به کمک فرهنگ غدیر جهت شکوفائی کامل اسلام به دست امام معصومی محقق شود و نشد.
إن‌شاءالله در طول بحث روشن خواهد شد که اگر دقیقاً تاریخ را بررسی کنیم و جایگاه انقلاب اسلامی را درست بشناسیم یقیناً با اتصال خود به سنتی که از غدیر شروع شد و به حضرت صاحب الامر(عج) ختم می‌شود، زندگی خود را احیاء خواهیم کرد، و اگر جایگاه تاریخی انقلاب اسلامی را درست نشناسیم به جای عبور از ظلمات دوران، اسیر ظلمات زمانه می‌شویم و زندگی بی‌ثمر و پوچی را برای خود رقم خواهیم زد.
در صدر اسلام پس از رحلت پیامبر خدا(ص) حادثه‌ی عجیبِ غفلت از پیام غدیر و نادیده‌گرفتن حاکمیت امیرالمومنین(ع)، به ظاهر چیز مهمی به چشم مسلمانان آن زمان نیامد و بصیرت فاطمه زهرا(س) را که متوجه بود با غفلت از غدیر جهان اسلام از آنچه می‌تواند به آن برسد محروم می‌شود، به چیزی نگرفتند.