یاد «ایام‌الله» یعنی یاد جلوات و انوار الهی در عالم، همچنان که یاد پیامبر و ائمه(ع) روح ما را متوجه حقایق غیبی می‌کند و نسیم آن حقایق برکاتی را در جان انسان ایجاد می‌نماید، زیرا این بزرگان انگشت اشاره به سوی خدا هستند که ای مردم ببینید چگونه نسیم لطف خدا به افراد می‌خورد، ائمه(ع) مذکِّر حق‌اند برای انسان‌ها و نظر به سیره و سخن آن‌ها ما را به حق منتقل می‌کند. یادآوردن «ایام‌الله» و از جمله انقلاب اسلامی چنین نتایجی را به همراه دارد، اگر به انقلاب اسلامی از جهت محتوی و ریشه و جایگاه تاریخی و پیامی که برای آینده دارد، درست بنگریم به یکی از آیات بزرگ الهی نگریسته‌ایم و از برکاتی که با تدبّر در آیات نصیب انسان می‌شود، بهره‌مند می‌گردیم.
نهضت حضرت اباعبدالله(ع)یکی از آیات الهی است و تدبر در آن موجب عبرت‌ها و بصیرت‌ها می‌شود. وقتی به واقعه‌ی کربلا می‌اندیشیم و در آن تدبّر می‌کنیم و از ظاهر آن متوجه لایه‌های باطنی آن می‌شویم حیرت می‌کنیم که چگونه این‌همه آیات الهی در پشت آن حادثه به ظهور پیوسته، در حالی که هنوز نمی‌توان گفت عظمت کربلا را فهمیده‌ایم، هر روز حرف نو دارد و برکاتی به بشریت می‌رساند، و به خوبی روشن است که امام حسین(ع)خودشان متوجه بوده‌اند که در حال خلق آیت بزرگی در تاریخ بشر هستند. از این رو است که هرچه جلو برویم و بیشتر در آن تدبر کنیم بیشتر متوجه می‌شویم این آیت بزرگ خدا بطن‌ها دارد و هر بطنش دارای بطن‌ها است، فهم عظمت کربلا در صورتی ممکن است که از آن حادثه سطحی نگذریم و در آن تدبّر کنیم. ائمه(ع) به ما فرموده‌اند: «إِنَّ أَمْرَنَا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لَا یَحْتَمِلُهُ إِلَّا مَنْ كَتَبَ اللَّهُ فِی قَلْبِهِ الْإِیمَان»؛(6) امر ما سختِ پیچیده به سختی‌ها است، کسی نمی‌تواند آن را درک کند مگر آن که خداوند در قلبش ایمان را نگاشته است. کارهایی که امامان(ع) انجام می‌دهند با نگاه ظاهری نمی‌توان حقیقت آن‌ها را فهمید، کارهای امامان بزرگ‌تر از عقل عادی بشر است، باید با نور ایمان به آن‌ها بنگریم تا متوجه عمق آن‌ها شویم. و لذا ما را دعوت به تدبّر در سخنانشان کرده‌اند.