بسم الله الرّحمن الرّحیم
بحث در رابطه با شخصیت و مقام امام از منظر حضرت رضا(ع) بود. حضرت ابتدا ما را متوجه آیاتی از قرآن کردند که روشن می‌کند جایگاه امامت غیر از جایگاه نبوت است و بر همین اساس بعد از مقام نبوت و خلّت بود که حضرت ابراهیم(ع) مفتخر به مقام امامت شدند. تلاش شد مشخص شود امامت چه خصوصیاتی دارد که به عنوان یک کمال خاص، جدای از نبوت و جدای از خلّت مطرح است، که عرض شد در عین آن‌که سخت می‌توان خصوصیات نبوت را از امامت جدا کرد ولی با مقایسه‌ی شخصیت حضرت ابراهیم(ع) و پیامبران ابراهیمی(ع) با پیامبران قبلی تا حدّی این کار ممکن است و این مقایسه منجر می‌شود تا ما مثل اهل سنت، پیامبر اسلام را فقط در حدّ پیامبری، محدود ندانیم و بتوانیم امامت جهان اسلام را از ایشان و از آن‌هایی که در مقام امامت جهان اسلام باید باشند، تفکیک کنیم. در حالی‌که روشن شد حقیقتاً پیامبر اسلام(ص) هم نبی هستند و هم امام.