2- حال كه اسلام مسئولیت تربیت را بیشتر به عهدة زنان قرار داده، به مردانی كه فضای سالم اقتصادی را برای چنین كاری بس خطیر، برای زنان تنگ كنند، سخت اشكال كرده، به‌طوری كه پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: «لَیْسَ مِنّا مَنْ وَسِعَ اللهُ عَلَیْهِ ثُمَّ قَتَرَ عَلی عَیالِهِ»(118) یعنی؛ از ما مسلمانان نیست كسی كه خداوند برای او گشایش فراهم كرده و او بر عیالش تنگ بگیرد و زمینة پرورش طبیعی او را از بین ببرد، یا قلدرمآبانه مانع ارتباط عاطفی با خواهر و مادر و ارحامش شود.
و نیز می‌فرمایند: «كَفی بِالْمَرْءِ اِثْماً اَنْ یُضیِّعَ مَنْ یَقُوت»(119) گناهكاری مرد همین بس كه همسر خویش را بی‌تكلیف گذارد، و نسبت به شرایط زندگی او بی‌تفاوت باشد. حضرت اشاره به مردانی دارند که نسبت به مسئولیت اداره‌ی خانواده بی‌تفاوت‌اند و از وظیفه‌ی خطیری که به عهده دارند شانه خالی می‌کنند.