فمینیسم یا جنبش به‌اصطلاح دفاع از حقوق زنان طوری به صحنه آمده كه گویا باید به جنگ مردان بیاید و لذا فضای تفاهم و مودّتی كه خداوند بین زن و شوهر به‌وجود آورده است را به شدت تخریب می‌کند و از این طریق لذت آرامشی را كه یك خانواده می‌تواند با پذیرفتن حقوق متقابل زن و مرد، به‌وجود آورد، به‌كلی از بین می‌برد، به‌طوری كه پروفسور رابرت، اج‌بورگ می‌گوید: «امروزه با مشكلات زیادی كه جنبش فمینیسم بر زنان تحمیل كرده یعنی آزادی‌ها و انتخاب‌های بی‌شمار و حیران كننده‌ای كه بر سر راه زنان قرار داده، زنان جامعه را مجبور كرده برای تسكین آلام خویش، تئوری كهنه قرون وسطایی «توطئه مردان علیه زنان» را بپذیرند».(111)
از جمله پیش‌فرض‌های ناصواب فمینیستی، پست پنداشتن زاییدن و تربیت فرزند و همسرداری، برای زنان است. در این عقیده، گذشتة زنان در تاریخ- به‌‌عنوان مادران- بی‌ارزش قلمداد شده است و چنین تلقی می‌كنند كه در طول تاریخ توسط مردان، به زنان ظلم شده است و زنان مجبور شده‌اند در خانه بمانند و همسرداری و مادری كنند كه به‌واقع باید گفت چنین قضاوتی نسبت به گذشتة زنان توسط مدافعان حقوق زن، ظلم مضاعفی است به زن. راستی در افتخارات گذشتة تاریخ، زنان هیچ‌كاره بودند؟! این است نتیجة دفاع از حقوق زن؟