حضرت میفرمایند: باقی ماندن این زنان در خانه برای خود آنها موجب پایداری است، یعنی اولاً: عمرشان برایشان به عنوان یک سرمایه مفید میماند و صرف امور ناپایدار نمیشود که هیچ حاصلی برای آنها نداشته باشد. ثانیاً: موجب ثبات شخصیت و آرامش روح برای آنها خواهد بود. تا آنجایی که حضرت میفرمایند: اگر میتوانی طوری شرایط را فراهم کن که جز تو را نشناسد و جز با تو ارتباط نداشته باشد، این کار را بکن. تا در فضای یگانگی بین دو همسر، تمام توجه روح او به سوی تو باشد و بدون هرگونه اضطراب، به وظایفی که در خانه به عهده اوست بپردازد. چقدر خوب بود اگر به طور کلی طوری نهادهای اجتماع را سازماندهی میکردیم كه فعالیت زنان همراه با اختلاط با مردان نباشد و امورات مربوط به خودشان را خودشان مدیریت کنند و از طرفی شرایط طوری باشد که زنان جهت فعالیتهای خود حدّاقلِِ خروج از خانه را به عهده داشته باشند.
در خبر آمده بود «دولت فرانسه برای برونرفت از مشکلات ناشی از کارکردن زنان در خارج از منزل و فروپاشی خانوادهها ... ضمن تأکید بر مشاغل خانگی، طرحی را به عنوان «به خانه برگردیم» اجرا نمود.»(35) زیرا شرایط بیرون خانه روی هم رفته با روحیه زنان سازگار نیست و روح آنها را آشفته میكند. و از صفای مادری خارجشان مینماید و توجهشان به فعالیتهای با روحیه «خدمتگذاری» را به فعالیتهای همراه با «قدرت و رقابت» سوق میدهد. حضرت فاطمه زهرا(س) بدون آن که حضور فیزیکی فعالی در جامعهی زمان خود داشته باشند مسلّم یکی از تاریخسازترین انسانها هستند به طوریکه وقتی حضرت مهدی (عج)ظهور کنند میفرمایند: «وَ فِی اِبْنَةِ رَسُولِاللهِ لی اُسْوَةٌ حَسَنَةٌ»؛(36) اسوه و راهنمای من در این نهضت، دختر رسول خدا(ص) است. این سخن نشان میدهد نظامنامه حکومت جهانی مهدی (عج)مبتنی بر سیره حضرت فاطمه(س) است. وقتی حضرت مولیالموحدین(ع) میفرمایند: «لَیسَ خُرُوجُهُنَّ بِأَشَدَّ مِنْ إِدْخَالِكَ مَنْ لَا یوثَقُ بِهِ عَلَیهِنَّ»؛ فكر نكن كه فقط بیرون شدن از خانه برای اینها خطرناك است، اگر مردان نامحرم غیر مطمئنی هم وارد زندگی آنها شوند خطرناك است. میخواهند تا آنجا که ممکن است روح زنان در عالَمی دیگر غیر از عالَم ارتباط با نامحرمان بهسر ببرد، تا آزاد و آرام هسته توحیدی خانه شکل بگیرد و رشد کند.
با شعار این که زنان باید اجتماعی باشند و روحیه باز داشته باشند صفای بین زن و شوهر را بههم میزنیم و نمیفهمیم این شعار در همه جا و برای همه کس شعار خوبی نیست. مثالی هست که میگویند؛ «ملا» رفت بازار دید یك گاو آوردند تا بفروشند. صاحب گاو گفت باردار هم هست، متوجه شد که سریعاً آن را خریدند و گرانتر هم خریدند. فردا که برای خواستگاری دخترش آمدند، برای اینکه او را بپسندند گفت: دختر ما باردار هم هست! غافل از این که هر حرفی همه جا کارساز نیست. بعضیها فكر كردهاند خوب است زن هم مثل مرد اجتماعی باشد و با نامحرمان اختلاط داشته باشد. مردِ حسابی همان طور که بارداربودن برای گاو خوب است و نه برای دختری که هنوز ازدواج نکرده، برای مرد هم خوب است اجتماعی باشد و خجالتی نباشد واجتماعیبودن به این معنی که زنان ما بیپروا با نامحرمان ارتباط داشته باشند برای زنان حُسن نیست و علاوه بر این با این روش جنبهی اطمینان مرد نسبت به همسرش از بین میرود، و آشفتگیهای شدیدی در روح زن بهوجود میآید که در نهایت موجب سقوط خانواده میشود.
مرغی كه خبر ندارد از آب زلال
منقار در آب شور دارد همه حال
ما نمیدانیم با این شعارهای وارداتی از غرب چه نتیجهای حاصل جامعهی ما و زنان ما میشود. نه زنان ما میدانند چه عظمتهایی را از دست دادهاند و نه مردهایمان میدانند چگونه فضای اَمن و پاک خانه از دست میرود.