وقتی احساسات به جای حکمت و شریعت به میدان آمد، ساختن و ایجادکردن به معنای خراب‌کردن است و منجر به ساختن جامعه‌ی بسیار بد قباره‌ای می‌شود که اعضاء آن هیچ تجانسی با هم ندارند زیرا بر هیچ شخصیت مقدسی تکیه نکرده‌اند تا در زیر سایه‌ی آن شخص در آرامش به‌سر برند. اصول پایدار انسانیتِ انسان‌ها، انسان‌های کامل‌اند، آن‌ها باید در منظر ما قرار گیرند تا احترام و خضوع به معنای حقیقی پیدا شود. آدمک‌های دارای احساسات، جای انسان‌های قدسی می‌نشینند و خشونت را نهادینه می‌کنند و با انواع بدبینی همدیگر را تحقیر می‌نمایند و در نتیجه گرفتار زندگی بسیار خسته‌کننده‌ای خواهند شد. معنای عبور از فرهنگ ظلمانی دوران با نظر به انسان‌های قدسی یعنی رسول خدا و اهل‌بیت(ع) تحقق می‌یابد و فهم این نکته یکی از مسئولیت‌های ما در این دوران است.