آیا امروز در این کشور نباید منتظر انسان‌هایی بود که آگاه به تحولاتی هستند که در سر تا سر جهان در حال وقوع است و خود را برای حضور در آن تحولات آماده می‌کنند؟ تحولاتی که اگر از یک جهت هولناک‌تر از حمله‌ی چنگیزاند ولی آن تحولات به گونه‌ای‌نیستند که در مسیر آنچه جهان استکباری بر انسان‌ها تحمیل کرده قرار داشته باشند، تحولاتی که به تقدیری ماورای فرهنگ استکباری نظر دارند. باید منتظر انسان‌هایی بود که وسیع‌تر از دایره‌ی تنگ کار و بار روزانه به زندگی نگاه می‌کنند.
آری باید منتظر انسان‌هایی بود که فلاکت‌های گذشته را در کوته‌بینی و نظرات عامیانه‌ی حاکمان تاریخ گذشته بیابند، حاکمانی که گمان می‌کردند به سادگی می‌توان هر مشکلی را مرتفع کرد بدون آن‌که متوجه اهداف بزرگ بود.