هرکس نسبت به انقلاب اسلامی و نسبت به آیندهی آن امیدوار باشد و متوجه هزینههای عظیمی باشد که برای تحقق آن شده است، نمیتواند نسبت به ظلمهایی که در فضای انقلاب اسلامی به این مردم میشود راحت باشد و ببیند عدهای بر عدهای دیگر به بهانههای مختلف از نظر اقتصادی و سیاسی ظلم روا میدارند. این کار نهتنها زیر پاگذاردن عدالت است، بلکه آیندهی تمدنی این انقلاب را تیره و تار میکند. همهی سعی ما باید این باشد که این نوع ظلمها که در درون جامعهی ما رخنه کرده است به صورتی عاقلانه از بین برود تا ما در آیندهی جهان جایی برای اظهار اندیشهی انسانی تشیع داشته باشیم. درست مقابل کاری که اندیشهی تکفیر نسبت به آیندهی خود انجام میدهد.
باید با نظر به اهداف انقلاب اسلامی در نسبتمان با همدیگر تحولی اساسی رخ دهد تا دقیقترین تفکر و فرهنگ که در متن انقلاب اسلامی نهفته است به ظهور آید. مهمترین فداکاریها - بیشتر از آنچه در دفاع مقدس پیش آمد- از این به بعد خواهد بود که مهمترین سرمایههای ما را به میان خواهد آورد که از جملهی آنها فرهنگی است که در دعای شریف «مکارم الأخلاق» نهفته است. اگر با رویکرد تمدنسازی به آن دعا نظر شود و اینکه چگونه آن دعای شریف تکلیف جریانهای مخالف همدیگر را در ذیل اسلام معلوم میکند، میفهمیم توصیه آن دعا چه اندازه کارساز است و چه اندازه رویکرد تمدنی دارد.