بسم الله الرّحمن الرّحیم
همین‌طور که مستحضرید بحث در رابطه با مقام نبی اکرم و ائمه‌ی اطهار(ع) بود و این که حضرت امام رضا(ع) از امیرالمومنین(ع) نقل می‌فرمایند رسول خدا(ص) مقام افضلیت خود و اهل البیت(ع) را که از ملائکه و سایر انبیاء برترند، مطرح فرمودند و روشن شد چگونه مقام انسان کامل، توحید و تهلیل و تحمید و تمجید را به ملائکه تعلیم می‌دهد تا آن‌ها از منظر انسان کامل که خلیفةالله است، خدا را تهلیل و تحمید کنند.
آنچه نیاز است عزیزان بر روی آن تأمل بفرمایند این نکته است که جانشینی رسول خدا(ص) براساس چنین مقامی که اهل البیت(ع) در هستی دارند به آن‌ها تعلق گرفته و اگر پیام غدیر پذیرفته شده بود، فضایی به وجود می‌آمد که در آن فضا نسبتِ بین انسان و عالم غیب و قیامت صورت کاملی به خود می‌گرفت. این معارف نه‌تنها در میان اهل سنت مورد غفلت قرار گرفت، بلکه به‌طور کلی جهان اسلام - اعم از شیعه و سنی- از ورود این معارف به زندگی علمی‌شان محروم شدند و بازگشت جهان اسلام به معارف اصیل اسلامی منوط به رجوع به معارفی است که جایگاه قدسی اهل البیت(ع) را تبیین کند. چون ابتدا باید روشن شود بدون این معارف نمی‌توان بندگی درستی در خود ایجاد کرد، اسلامِ منهای این معارف یک اسلام ناقص است. مشکل ما عدم آمادگی مجامع علمی‌مان است که هنوز آمادگی دقت در این نوع مطالب را در خود ایجاد نکرده‌اند و این همان خطری است که جهان اسلام را تهدید می‌کند، چون اگر این نوع معارف با تعمق و استمرار به تفکر تبدیل نشود نمی‌توان از آن منظر به عالم و آدم نظر کرد و زندگی زمینی را با آسمانِ معنویت پیوند داد.
رسول خدا(ص) فرمودند: «فَبِنَا اهْتَدَوْا إِلَی مَعْرِفَةِ تَوْحِیدِ اللَّهِ وَ تَسْبِیحِهِ وَ تَهْلِیلِهِ وَ تَحْمِیدِهِ وَ تَمْجِیدِهِ» از طریق ما و به نور هدایت ما ملائکه به معرفت الهی و تسبیح الهی و تهلیل و یگانه‌بودن خدا و تحمید و تمجید پروردگار رسیدند. امیدوارم عزیزان از این نکته‌ی بسیار مهم زود عبور نفرمایند و فراموش نکنند حمدی در این عالم حمد است که از منظر حمدِ انسان کامل صورت بگیرد، زیرا تسبیح و تحمید و تهلیلِ بدون توجه به جنبه‌ی کمالی‌اش، معنی نخواهد داشت.