مقدمتاً باید گفت وقتى مى‌خواهیم مسأله‌اى را از دیدگاه اسلام بررسى كنیم، از آن رو كه اسلام به مذاهب متعدّدى منشعب شده، و مشهورترین آن مذهب شیعه و سنى است، باید حد اقل دیدگاه این دو مذهب ارائه گردد. گاه شیعه و سنى در یك مسأله‌ا تفاق نظر دارند، ولى گاه این دو مذهب از هم جدا مى‌شوند و بالاخره ممكن است حتّى میان علماى شیعى در یك مسأله وحدت نظر وجود نداشته باشد.
در معیار مشروعیت حكومت، شیعه و سنى متّفقند كه: اگر خدا كسى را براى حكومت تعیین كند، حكومت او مشروعیت دارد و او داراى حق حاكمیت است؛ زیرا بر اساس بینش اسلامى همه جهان مِلْك طلْق خداست و همه چیز از آن اوست. هیچ كس حق تصرف در چیزى را ندارد مگر با اجازه خدایى كه مالك حقیقى همه است. حكومت بر انسانها هم در اصل حق خداست و از شؤون ربوبیّت اوست. هیچ كس حق حاكمیت بر دیگرى را ندارد مگر آنكه از طرف خداى متعال مأذون باشد؛ یعنى حكومت كسى كه از طرف خدا نصب شده باشد، مشروع است.