می خواهیم از طریق نظر به دعای ندبه ظرائفی از سنن الهی را که منجر به ظهور حضرت صاحب الامر(عج) می شود عرض نماییم. قبلاً در بحثی تحت عنوان «فلسفة حضور تاریخی حضــرت‌‌حجت(عج)» با نظر به دعای ندبه عرایضی مطرح شد که در این بحث همان را پیگیری می‌نماییم و وسعت می‌دهیم. در مباحث «مبانی معرفتی مهدویت» دلایل وجود امام زمان(عج) و این‌كه چرا جهان، انسان كامل می‌خواهد و نقش انسان كامل در هستی و در قلب ما چیست مورد بحث قرار گرفت، در این‌جا محور بحث ما تأملی در دعای ندبه است به‌عنوان یك متن بسیار ارزشمند و دقیق که متذكر می‌شود هویت بشر در آینده تاریخ چگونه خواهد بود، تا متوجه شویم تاریخ، هم مبدیی الهی داشته و هم بستر تاریخ به وسیله انبیا همواره با حالتی الهی و معنوی در سیر بوده است، و هم غایت تاریخ به عنوان عصاره كار همه انبیاء(ع) به ثمر می‌نشیند و آنچه مورد نظر آن‌ها بوده است، در بلوغ تاریخ ظاهر می‌شود. یعنی اگر انسان بفهمد كه «ابتدا»، «بستر» و «انتهای تاریخ»، الهی و قدسی است و خدا به كل حیات زمینی بشر یك توجه خاص دارد، جایگاه خودش را در هیچ زمانی جدای از سنت‌های عالَم و یك چیز فراموش شده و اتفاقی نمی‌داند. البته ما به تبعیت از سیر دعای ندبه بیشتر می‌خواهیم به مرحله سوم تاریخ یعنی بلوغ آن، که شرایط مدیریت وجود مقدس حضرت صاحب‌الامر(عج) است توجه كنیم، ولی برای این‌كه جایگاه بحث روشن‌تر شود همچنان که دعای ندبه راهنمایی کرده است، توجه به شروع تاریخی حیات انسان و سیر حرکت انبیاء و اولیاء در طول تاریخ ضروری است.