عزیزان باید در یك كار پیگیر، موضوع تشیع و امامت و امام زمان(عج)را دنبال كنند، فقط در حدّ پانزده‌شعبان مسئله متوقف نشود. آری؛ شب پانزده شعبان شب بسیار مهمی است، هم به اعتبار خودش كه شب پانزدهم شعبان است و هم به اعتبار تولد وجود مقدس حضرت ولیّ عصر(عج).
تولد امام‌زمان(عج) و نیمه شعبان دو چیز است كه با هم تركیب شده است، مثل شب بیست‌و یكم ماه مبارك رمضان. آن شب در عین این‌كه یكی از شب‌های قدر است، شبِ شهادت امیرالمؤمنین علی(ع) هم هست، لذا قبل از این‌كه امیرالمؤمنین(ع) شهید شوند، باز شب بیست‌و یكم ماه رمضان شب قدر بود. بله شب پانزده شعبان یكی از شب‌های مباركی است كه قبل از تولد حضرت صاحب‌الزمان(ع) مورد بحث بوده است، پس باید كاری كرد كه شب پانزده شعبان از دست نرود.
همان‌طور كه نزول قرآن، شب قدر و روز قدر را مبارك می‌كند، نزول ثقل دیگر از ثقلین یعنی قرآن ناطق، در شب پانزده شعبان، شب و روز نیمة شعبان را مبارك می‌گرداند و آن شب بستر فوران غفران الهی می‌گردد. چنانچه رسول‌خدا(ص) فرمود: «یَغْفِرُاللهُ لَیْلَةَ النِّصفِ مِنَ الشَّعبان مِنْ خَلْقِهِ بِقَدْرِ شَعْر مِغْرِی بنی كلب»(43) یعنی؛ خداوند در شب نیمة شعبان به اندازة موی بزهای بنی‌كلب بندگانش را می‌بخشد. پس آن شب، شبِ تلاش برای قرب به خدا است. چون شبی است كه خداوند قسم یاد كرده است، هیچ سائلی را محروم نگرداند. شب تعیین سرنوشت‌ها است، « ... فِیهَا یَكْتُبُ آجال وَ فیها تَقْسِمُ الْاَرْزاق ... وَ یُنَزِّلُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ مَلائِكَةَ اِلَی السَّماءِ الدُّنْیا وَ اِلَی الْاَرْضِ بِمَكَّة».(44)
كمیل می‌گوید: به اتفاق جمعی در مسجد بصره خدمت علی(ع) نشسته بودیم. شخصی پرسید: منظور آیه «فیها یُفْرق كلّ امرٍ حكیم»(45) كه در آن شب، هر امر حكیمی گشایش می‌یابد، چه شبی است؟ حضرت فرمودند: شب نیمة شعبان، قسم به كسی كه جان علی در دست اوست، كسی نیست مگر این‌كه آنچه تا آخر سال از خیر و شرّ بر او جاری می‌شود در این شب رقم می‌خورد. بنده‌ای نیست كه آن را زنده نگهدارد و دعای خضر را در آن بخواند، مگر آن‌كه به اجابت می‌رسد.
كمیل می‌گوید: سپس من به خانة حضرت رفتم و تقاضای آموختن دعای خضر را كردم. فرمود: بنشین، وقتی این دعا را حفظ كردی، در هر شب جمعه، یا یك بار در ماه، یا سالی یك بار، یا در عمرت یك بار بخوان كه از جانب خدا یاری خواهی شد و خدا رزقت را خواهد رساند و مشمول مغفرت او خواهی شد.(46)
خدا إن‌شاءالله كمیل را رحمت كند كه، علت ورود این دعا از طریق حضرت امیرالمؤمنین(ع) به ما شد. پس اولاً؛ ارزش شب نیمه شعبان از زمان امیرالمؤمنین(ع) هم مورد بحث بوده است و باید آن شب را تجلیل كرد. و بعد هم چنانچه ملاحظه می‌كنید، می‌فرماید این شب شبی است كه خصوصیات خاص خود را دارد. ثانیاً؛ با تولد وجود مقدس حضرت ولی‌عصر(عج)نورٌ علی نور شده و با نظر به مقام قدسی حضرت امام‌زمان(عج)زمینة ارتباط با خدا شدیدتر گشته است و عملاً می‌توان از بركات شب پانزده شعبان استفادة بیشتری كرد.
نكتة دیگری در رابطه با اعمال شب پانزدهم شعبان در مفاتیح هست و آن زیارت حضرت اباعبدالله(ع) است. اگر دقت بفرمایید عموماً یكی از اعمال شب‌های قدر زیارت حضرت اباعبدالله (ع)است، تا در بهترین زمان‌ها و در بهترین شرایط ارتباط با خدا -كه آن كنار حرم حضرت اباعبدالله(ع) بودن است- واقع شویم و یا به عشق حضور در حرم مطهر آن حضرت، در هر جا كه هستیم، آن زیارت را بخوانیم. در رابطه با زیارت آن حضرت در این شب، دو روایت خیلی عجیب ذكر شده است؛ یك روایت می‌فرماید: هر كه می‌خواهد با او، روح صدوبیست‌وچهارهزار پیامبر مصافحه كند، حضرت اباعبدالله(ع) را زیارت كند، در واقع این شب آن‌قدر ظرفیت دارد كه اگر كسی حضرت اباعبدالله(ع) را زیارت كند، روحش آماده می‌شود تا با روح صدوبیست‌و چهارهزار پیامبر تماس داشته باشد.
و در روایت دیگری هست كه زیارت آن حضرت، موجب آمرزش گناهان می‌شود، و در واقع این دو روایت هماهنگی دارند، چون وقتی گناهان انسان آمرزیده شد و به روح اهل عصمت نزدیك شد، آماده تماس با پیامبران خدا خواهد گشت.
اعمال دیگری هم از طریق ائمه معصومین(ع) وارد شده كه مرحوم شیخ عباس قمی(ره) در مفاتیح جمع‌آوری كرده است، در حدّ امكان از انجام آن خود را محروم نكنید.