حضرت مولی الموحدین(ع) در ترسیم و توصیف حضرت بقیة‌الله(عج) و شخصیت توحیدی آن حضرت در آخر خطبه‌ی مورد بحث می‌فرمایند: «قَدْ لَبِسَ لِلْحِكْمَةِ جُنَّتَهَا وَ أَخَذَهَا بِجَمِیعِ أَدَبِهَا مِنَ الْإِقْبَالِ عَلَیْهَا وَ الْمَعْرِفَةِ بِهَا وَ التَّفَرُّغِ لَهَا فَهِیَ عِنْدَ نَفْسِهِ ضَالَّتُهُ الَّتِی یَطْلُبُهَا وَ حَاجَتُهُ الَّتِی یَسْأَلُ عَنْهَا»؛ او (مهدی(عج)) سپر حکمت را پوشیده و آن را با شرایطش که عبارت است از ارزش نهادن و معرفت به حکمت و فارغ ساختن خود برای آن، آماده کرده است. در حالی که حکمت در نزد او گم شده‌ای است که به دنبال آن است و آرمانی است که آن را از خدا تقاضا می‌کند «فَهُوَ مُغْتَرِبٌ إِذَا اغْتَرَبَ الْإِسْلَامُ وَ ضَرَبَ بِعَسِیبِ ذَنَبِهِ وَ أَلْصَقَ الْأَرْضَ بِجِرَانِهِ بَقِیَّةٌ مِنْ بَقَایَا حُجَّتِهِ خَلِیفَةٌ مِنْ خَلَائِفِ أَنْبِیَائِهِ» او با غربت اسلام در غربت می‌رود، مانند شتر خسته که دُم بر زمین می‌نهد و بلندشدن و نشستن برایش مشکل شده باشد. او باقیمانده‌ای از حجّت‌های خدا است، جانشینی از جانشینان انبیاء.
می‌فرماید در غربت اسلام، نور توحیدیِ حضرت مهدی(عج) نیز پنهان می‌شود و در آن شرایط ظلمات شرک میدان‌داری می‌کند و آن حضرت شرایطی برای ظهور نور توحیدی خود نمی‌یابد و چون شتری است که نمی‌تواند فعّالانه عمل کند. اما بالأخره براساس سنت ظهور توحیدِ کامل با پدید‌آمدن شرایط مناسب ظهور خواهند کرد، زیرا او بقیة‌الله و جانشین پیامبران است و هرگز عدم شرایط ظهور در برهه‌ای از تاریخ - به جهت شرایط ظلمانی دوران- دلیل بر انصراف آن حضرت از ظهور نیست.
با توجه به چنین نگاهی است که عرض می‌کنم هر وقت شرایط توحیدی، به معنای ناب آن فراهم شد، دولت پایدارِ توحیدی، خود را می‌نمایاند و هر کس نسبت به معارف اسلامی اطلاعات مناسب داشته باشد، تصدیق می‌کند آن نوع از شرایط توحیدی که بتواند زمینه‌ی توحید انسان کامل باشد، در انقلاب اسلامی ظهور کرده و در واقع انقلاب اسلامی صورت نازله‌ی همان توحیدی است که خلیفه‌ی خدا مأمور است آن را به صورت کامل ظاهر نماید. خوشا به حال شهدایی که جایگاه تاریخی این انقلاب را شناختند و در راستای وارد شدن در اردوگاه انقلاب اسلامی سر از پا نشناختند، خدایا شایستگی سربازی این انقلاب را به ما نیز عطا بفرما.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»