در آیه 39 سوره حجر هست كه: «قالَ رَبِّ بِما اَغْوَیْتَنی لَاُزَیَّنَنَّ لَهُمْ فِی الْاَرْضِ وَ لَاُغْوِیَنَّهُمْ اَجْمَعینَ»؛ علامه طباطبایی(ره) در رابطه با این آیه می‌فرمایند:
«حرف «باء» در «بِما» باء سببیّت است و نه باء قسم، شیطان گفت: پروردگارا! من اغواء‌كردنت را سبب قرار می‌دهم برای آرایش گمراهی‌هایم - كه جهان وَهمی را برای بشر زینت قرار دهد- و شیطان این اِضلال و گمراهیِ مجازاتی را برای خود پسندید و به همین‌جهت هم توبه نكرد و گفت: همة زمینیان را اغواء و گمراه می‌كنم.
چون شیطان از رحمت خدا دور شد و از سعادت حقیقی محروم گشت، لذا هر وقت با وسوسه به درون دلی رخنه كند، همین نزدیكی موجب دور شدن آن دل از خدا می‌شود و این‌كه می‌گوییم او مردم را اغواء و گمراه كرد، یعنی اثر غِوایت و گمراهی خود را در دل آن‌ها انداخت تا آن‌ها هم مثل او شوند، و این‌كه به كار خود مغرور بود بدان‌جهت بود كه مردم را در حال عادی مثل خود می‌دید».
پس خداوند به ما می‌فرماید: قضیة شیطان این‌طوری است، تو بیدار باش. او به خدا گفته است به جهت این‌كه مرا گمراه كردی، چنان و چنین می‌كنم، پس اوّلاً؛ متوجه باش دشمن تو یك موجود لجباز است، نه یك موجود منطقی كه با مواضع منطقی جلوی او بایستی و ثانیاً؛ تو را هرگز رها نمی‌كند تا تو در زندگی زمینی یك لحظه نسبت به اغواء او امنیت داشته باشی. به حضرت ربّ گفت: «بِما اَغْوَیْتَنی» به جهت این‌كه تو مرا گمراه كردی. این حرف درست نیست چون به او فقط گفتند؛ می‌بینی كه آدم مظهر اسماء‌الهی است، پس بر او سجده كن و او را که واسطة ظهور اسماء الهی است تکریم نما. حالا خودش كه سجده نكرد، هیچ، به خدا می‌گوید تو مرا گمراه كردی!!