بنا به فرمایش علامه طباطبایی(ره):
«بعد از آن‌كه خطایشان را آمرزید به بهشتشان برنگردانید، بلكه به سوی دنیا هبوط‌‌شان داد تا در آن‌جا زندگی كنند، و اگر این قضا حتمی نبود باید بعد از توبه و پذیرش آن، به جای اولشان برمی‌گشتند. پس علت بیرون شدن آدم از بهشت آن خطیئه نبود بلكه آشكار شدن عیب آن دو بود».
اگر این خطا را هم نمی‌كرد به زمین برمی‌گشت. حضرت حق می‌خواهد به همه ما این نكته را بفرماید كه در عالم ملكوت هم كه باشید، ابعاد زمینی آن عالم را - كه همان شجره باشد- انتخاب می‌كنید. یعنی برای آدم و آدمیت روشن شد كه جایشان آن بهشت نیست، چون با خوردن آن شجره عیب‌هایشان پیدا شد و در این حال دیگر جایشان بهشت نبود. با تصرف در صورت باطنی دنیا و خوردن از شجره و در نتیجه ظهور نقص‌ها باید به زمین بروند و در زندگی زمینی این نقص‌ها را برطرف كنند كه این قسمت در آیات مربوط به این موضوع در «سوره طه» إن‌شاء‌الله روشن می‌شود.