این بخش مربوط به زمانى است كه ظلم در حق ما انجام شده است. در مقابل، ما باید چه كنیم. آیا از آنان انتقام بگیریم و عمل آنان را با عمل مشابه آن پاسخ گوییم، یا از آنان بگذریم و گناهشان را بر آنان ببخشاییم.
قرآن كریم مى‌فرماید:
«وَ لا تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَ لا السَّیِّئَةُ اِدْفَعْ بِالَّتى هِىَ اَحْسَنُ فَاِذَا الَّذى بَیْنَكَ وَ بَیْنَهُ عَداوَةٌ كَاَنَّهُ وَلِىٌّ حَمیمٌ»(205)
هرگز نیكى و بدى در جهان یكسان نیست. [اى رسول! تو و امتت ]همیشه بدى خلق را به بهترین عمل [كه نیكى است ] پاداش ده، تا همان كس كه گویى با تو در سر دشمن است دوست و خویش تو گردد.
«الّلهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ الِهِ، و سَدِّدْنى لاَِن اُعارِضَ مَنْ غَشَّنى بالنُّصحِ»
... و خدایا! به من توفیق بده تا نسبت به كسانى كه در صدد نیرنگ زدن به من هستند یك رنگ بوده و خیرخواه آنان باشم.
«وَ اَجزِىَ مَنْ هَجَرَنى بِالْبِرِّ»
و عمل كسانى را كه از من دورى مى‌جویند با احسان به آنان پاسخ دهم.
( صفحه 312)
«وَ اُثیبَ مَنْ حَرَمَنى بِالْبَذْلِ»
و بخل بخیلان به من را با بذل و بخشش جواب دهم.
«و اُكافى مَنْ قَطَعَنى بِالصِّلَةِ»
و با كسانى كه ارتباط خود را با من از روى بدبینى یا بدگمانى و یا دشمنى قطع كرده‌اند (قطع صداقت و رفاقت كرده‌اند)، پیوند برقرار كنم.
«و اُخالِفَ مَن اغْتابَنى اِلى حُسْنِ الذِّكْرِ»
و پشت سر كسانى كه غیبت من را كرده‌اند، از خوبى هاى آنان تعریف كنم.
«و اَنْ اَشْكُرَ الْحَسَنَةَ وَ اُغْضِىَ عَنِ السَّیِّئةِ»
و هر كسى كه به من خوبى كرده است، سپاسگزار او باشم و كسى كه با من رفتار ناشایست داشته است، از رفتار او بگذرم.