جهت اصلى و هدف كلى تمام تكالیف شرعى، بویژه عبادات، ایجاد و تقویت رابطه انسان با خداست و روح همه آنها توجّه به خدا و «یاد» اوست. به عبارت دیگر، شرط صحت این اعمال و در مواردى شرط كمال آنها این است كه توجّه انسان در حین انجام آنها به خدا باشد. در مورد نماز كه بالاترین عبادت است و خیلى به آن سفارش و تاكید شده است، قرآن مى‌فرماید:
«اَقِمِ الصَّلوةَ لِذِكْرى»(125) نماز را براى «یاد» من بپا دار.
( صفحه 209)
و در مورد سایر عبادات نیز فقها مى‌گویند: اگر بدون توجه و یاد خدا انجام شود، امتثال امر خدا نشده است.