بسم‌الله‌الرحمن‌‌الرحیم
در جلسه‌ی قبل تا حدّی روشن شد تفكر وقتی تفكر است كه مبنا داشته باشد و هركس به اندازه‌ای كه مبنایش ثابت و حقیقی باشد به همان اندازه تفكر می‌كند. کسی که اهل فكر نیست مبنا ندارد، و امروز از چیزی خوشش می‌آید و به آن گرایش دارد، فردا از همان چیز گریزان است. با توجه به این مقدمه می‌توان گفت: تنها جامعه‌ای فكر می‌كند، كه مبادی داشته باشد و هرچه این مبادی صحیح تر باشد فكر در آن جامعه بهتر ظهور دارد و افراد آن جامعه در ارتباطاتشان کمتر گرفتار وَهم می‌شوند و به همان اندازه به وحدت حقیقی می‌رسند.