ممکن است شیطان القاء کند مگر محبّتورزیدن در اختیار ماست که بخواهیم به اهل البیت(ع) محبّت بورزیم؟ در جواب باید التفات داشته باشید که آنچه در اختیار شماست مدیریت آن محبّتی است که خداوند در جان شما قرار داده است. بدیهی است که هر انسانی در فطرت خود به دنبال کامل‌ترین انسان است تا صورت کمالیه‌ی خود را در او بنگرد و سعی کند خود را به او برساند. حال خداوند به انسان‌ها متذکر می‌شود آنچه را در فطرت خود در این رابطه می‌خواهید، اهل بیت پیامبر(ع) هستند. پس در واقع خداوند پایه‌های دستور تشریعی خود را به صورت تکوینی در جان ما قرار داد تا ما مطابق فطرت و تکوینِ خود عمل کنیم و بی سرو سامان نگردیم.
اگر در مسیر صحیحی نسبت به محبّت فطری خود به انسان‌های کامل قرار گیریم در اوج کمال خود قرار گرفته‌ایم. چطور وقتی در حرم ائمه‌ی معصومین(ع) وارد می‌شوید خود به خود ابعاد روحانی شما شکوفا می‌شود و آن مودّتی که به دنبالش بودید ظهور می‌کند به طوری که احساس می‌کنید نماز و دعا در زیر سایه‌ی حریم امام معصوم(ع) روحانیت خاصی دارد و همانی است که شما می‌خواستید؟ اصل واردشدن در وادی مودّت و محبّت اهل البیت(ع)، واردشدن در عالَمی است که ریشه در جان ما دارد و همه به دنبال آن هستیم تا مسیر قرب و حبّ الهی را درست طی کنیم. پس در واقع خداوند از طریق مودّت به معصومین(ع) لطف کرد و محبّتورزیدن به خودش را به ما یاد داد. باید مواظب باشیم تا از طریق اعتقادات باطل و اعمال فاسد مانع تجلی این محبّت نباشیم و آن را در زیر حجاب وَهمیات و هوس‌ها دفن نکنیم.
وقتی متوجه شدیم که خداوند محبّت به خود را از طریق مودّت به اهل البیت(ع) به ما می‌دهد کار شروع شده است و وارد وادی پر برکت مودّت به ذی‌القربی شده‌ایم و برنامه‌ی اصلاح دل صورت کاربردی به خود خواهد گرفت تا از یک طرف دل‌ها از محبّت‌های دروغین پاک شود و از طرف دیگر نور محبّت حقیقی به محبوب‌های متعالی، بر قلب‌ها تجلی کند، در چنین شرایطی انسان قصه‌ی محبّت را خواهد شناخت و متوجه خواهد شد که عجب! هزاران برابرِ آنچه ما به اهل البیت(ع) مودّت داریم آن‌ها به ما مودّت دارند، می‌یابیم که آن‌ها آینه‌ی تمام‌نمای محبّت خداوند به بندگانش هستند، همانی که خداوند در رابطه با محبّت رسول خدا(ص) به مردم می‌فرماید: «لَقَدْ جَاءكُمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِكُمْ عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْكُم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ»؛(151) حقیقتاً براى شما پیامبرى از جان خودتان آمد كه بر او دشوار است شما در رنج بیفتید، به هدایت شما حریص و نسبت به مؤمنان دلسوزِ مهربان است.