امروزه با پدیدآمدن انواع وسایل الکتریکی و الکترونیکی و این‌که کارها راحت و سریع انجام می‌گیرد، اوقات فراغت به یکی از مشکلات مردم جهان تبدیل شده، که چگونه آن را بگذرانند. عجیب است، چیزی که می‌تواند بزرگ‌ترین هدیه‌ی خدا باشد و بشر را به ساحت عالَم معنویت سیر دهد، مشکل بشر شده است. امام سجاد(ع) از خدا تقاضا می‌کنند: «نَبِّهْنِی لِذِكْرِكَ فِی أَوْقَاتِ الْغَفْلَةِ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِطَاعَتِكَ فِی أَیَّامِ الْمُهْلَةِ، وَ انْهَجْ لِی إِلَى محبّتكَ سَبِیلًا سَهْلَة»؛(118) خدایا! مرا در اوقات فراغت به یاد خود هشیارم گردان، و درایام مهلت به طاعت و بندگی‌ات بگمار، و همواره راهى به سوى محبّت و دوستی‌ات براى من آشكار نما. در واقع خداوند کسی را که بخواهد مورد لطف قرار دهد مفتخر به داشتن اوقات فراغت می‌کند تا بتواند در آن فرصت با خدای خودش مناجات و معاشقه کند. وقتی هارون امام موسی کاظم(ع) را به زندان می‌فرستد. امام می‌فرمایند: خدایا! مدّتی بود دنبال زمان و مکانی بودم تا بتوانم با تو مناجات کنم حالا این فرصت را به من دادی. حال ملاحظه بفرمائید چه شده که اوقات فراغت مشکل بشر شده است! بشری که از طریق دل با خدا ارتباط ندارد اوقات فراغتش مزاحم او خواهد شد و بشری که نتواند زندگی خود را در مسیر اولیاء الهی قرار دهد، دل خود را وارد زندگی نکرده است.