اگر به زاویه‌های عجیبی که در کربلا باز شد دقت کنید می‌بینید که امام حسین(ع) می‌خواهند برای ما روشن کنند که ای آدم‌ها! شما باور نمی‌کردید این‌همه می‌توانستید در محبت‌ورزی صعود کنید. ما هم باید از خود بپرسیم چطور می‌شود که با یاد کربلا ناگهان اشک‌‌مان در می‌آید؟ امام(ع) نشان دادند ای آدم‌ها باید این نوع محبت‌ورزیدن در میدان زندگی‌تان ظاهر شود و ما با دیدن آن نوع زندگی در اصحاب حسین(ع) و با توجه به افق بلند آن، غم غربت به سراغمان می‌آید و اشکِ ناشی از آن، از چشم‌هایمان جاری می‌شود. از این جهت عرض می‌شود امام(ع) نمایش جنبه‌ی نهایی انسان‌ها است در بواطن پنهانی آن‌ها که خود انسان‌ها متوجه آن نیستند و در کربلا این معنی روشن شد و اشک‌ها در حین نظارت بر صحنه‌ی کربلا حکایت از طلب قلب‌ها برای رسیدن به آن جنبه‌های نهایی دارد.
نظر به وجود مقدس اهل‌البیت(ع) از هر جهت یک نوع برکت و کمال را مدّ نظر انسان‌ها قرار می‌دهد تا راه را گم نکنیم و به بیراهه نیفتیم. در بحث «کربلا؛ مبارزه با پوچی‌ها» سعی شده است از جهتی عظمت فرهنگ اهل‌البیت(ع) تماشا شود ولی از آن جایی که این خانواده در افقی بسیار متعالی زندگی می‌کنند، باید نسبت به آن‌ها خیلی عمیق فکر کرد، آن‌ها لایه‌های عمیق وجود ما هستند تا ابعاد متعالی و معنوی ما از منظرمان دور نشود. یک فوتبالیست نمایش لایه‌ای از قدرت پنهان پاهای ماست، پاهایتان خیلی که قوی بشود، به آن فوتبالیست نزدیک می‌شوید. ولی مگر ما فقط پا هستیم؟ لایه‌های عمیق ابعاد معنوی وجود خود را باید با نزدیکی به اهل‌البیت(ع) تقویت کنیم و به شکوفایی بکشانیم، آن‌ها نهایی‌ترین قله‌ی وجود انسان‌اند و کربلا از آن صحنه‌هایی است که اباعبدالله(ع) با عمیق‌ترین بُعد از ابعاد وجود ما، با ما حرف می‌زنند و عمیق‌ترین ابعاد معنوی ما را جذب می‌کنند تا مسیر ما به سوی آن‌چه باید دوست داشته باشیم متوجه شود و از مقصد خود باز نمانیم.
در کربلا به خوبی این معنی روشن می شود که غیر از ارتباط با ائمه‌ی معصومین(ع) هیچ انسانی جواب بیشترین دوست داشتن جان ما را در خود ندارد، زیرا هر انسانی با تمام فطرت یعنی در عمیق‌ترین بُعد وجودش، غیر خدا را نمی‌خواهد و جواب‌گویی به این بُعد در کربلا به عالی‌ترین شکل به نمایش آمد.
امام خمینی(رض) می‌فرمودند: کارتر رئیس جمهور آمریکا هم به دنبال خدا است، چون به قول امام اگر به کارتر می‌گفتند یک کشور دیگری هم در کره ماه هست آیا می‌خواهی رئیس جمهور آن‌جا باشی؟ حتماً می‌گفت آری، اگر به او امکان می‌دادند رئیس جمهور روسیه هم باشد او مایل بود. این یعنی این‌که همه‌ی انسان‌ها به دنبال کمال مطلق‌اند، البته این افراد مصداق کمال مطلق را اشتباه می‌گیرند ولی بالأخره به دنبال کمال مطلق یعنی خداوند‌اند.