عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(ع): «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) اَلدُّنْیَا دُوَلٌ فَمَا كَانَ لَكَ مِنْهَا أَتَاكَ عَلَى ضَعْفِكَ وَ مَا كَانَ مِنْهَا عَلَیْكَ لَمْ تَدْفَعْهُ بِقُوَّتِكَ وَ مَنِ انْقَطَعَ رَجَاؤُهُ مِمَّا فَاتَ اسْتَرَاحَ بَدَنُهُ وَ مَنْ رَضِیَ بِمَا رَزَقَهُ اللَّهُ قَرَّتْ عَیْنُهُ».(124)
امام‌باقر(ع) فرمود كه پیامبر(ص) می‌فرمایند: دنیا در حال چرخش است، پس آنچه از آن برای تو است، به تو می‌رسد، هرچند ضعیف باشی، و آنچه هم علیه تو است به تو می‌رسد و تو نمی‌توانی آن را دفع كنی، هرچند قوی باشی، و كسی كه امیدش را به آنچه از دست او رفته قطع كرد، از زحمات بدنی راحت شد، و كسی كه به آنچه خدا برای او رزق قرار داد، راضی شد، در آرامش كامل به‌سر می‌برد.
ملاحظه می‌كنید كه حضرت باقر(ع) چگونه رمز و راز آمدن و رفتن اموالِ دنیا آشكار می‌كنند و می‌فرمایند: «اَلدُّنْیَا دُوَلٌ» یعنی دنیا چیزی است در حال چرخش، نه نگه‌داشتنی است و نه اگر رفت برای همیشه رفته است، خیلی شبیه توپ فوتبال در میدان بازی است كه نه هر بازیكنی می‌تواند توپ را برای همیشه نزد خود نگهدارد و نه آنچنان است كه اگر از دست او رفت دیگر برنگردد. البته فرق چرخش دنیا با چرخش توپ آن است كه چرخش دنیا در اختیار انسان‌ها نیست. به هر صورت فرمود: «اَلدُّنْیَا دُوَلٌ» تا ما نه از ماندن آنچه در دست داریم مطمئن شویم و گمان كنیم با قدرت و ابتكار خود می‌توانیم آن را حفظ كنیم و نه مأیوس باشیم كه ضعف ما مانع به‌دست آمدن دنیا برای ما است. در همین راستا فرمود آنچه از حوادث دنیا بر علیه توست نیز به تو می‌رسد و قوت تو مانع رسیدن آن نیست. آری تو نسبت به آن حادثه باید بتوانی خوب امتحان دهی.
سپس دو نكته مطرح فرمودند كه عامل آسایش دنیا و آخرت ما خواهد شد. می‌فرمایند: كسی كه به آنچه خدا برای او رزق قرار داد، راضی شد، در آرامش كامل به‌سر می‌برد. نكتة اول موجب آسایش دنیا و بدن ما است، چون به دنبال آنچه از دست ما رفت، نمی‌دویم تا آن را برگردانیم، چراكه طبق قاعده «الدُّنْیَا دُوَلٌ» باید می‌رفت و ما هم باید پس از رفتن، از آن دل بركنیم. و نكتة دوم موجب آسایش آخرت ما است، چرا كه اگر به رزقی كه خدا برای ما قرار داد راضی شدیم، خداوند نیز از ما راضی خواهد شد و این چشم‌روشنی بزرگی است.