اول باید متوجه بود كه غیر از آن خودی هستیم كه در سطح طبیعی با خود برخورد میكنیم، در این حالت است که كوشش خود را به سوی مقصدی متعالی شروع خواهیم كرد، و پای در دنیای عظمتهای وجود خود خواهیم گذارد، و دنیای حكمت و خلوت در مقابل ما گشوده خواهد شد و استعداد ارتباط با خود واقعی سر بر خواهد آورد، فقط كافی است متوجه باشیم غیر از آنی هستیم كه در سطح طبیعی با آن روبهرو هستیم.
انسان سرّ پروردگار است، و انسانی که بتواند با خود خلوت داشته باشد راه ارتباط با سرّیترین اسرار الهی را پیدا کرده است، خداوند اسراری را که در عبارت نیاید در نزد ما گذارده است تا بنگریم و بیابیم.
ای نسخه عالم الهی، که تویی
ای آینه جمال شاهی، که تویی
بیرون ز تو نیست هرچه در عالم هست
از خود بطلب هر آنچه خواهی، که تویی