بسم الله الرحمن الرحیم
در جلسه قبل بیان شد اگر انسان، كمی «خود» را بررسی كند، در خود می‌یابد كه بدون ارتباط با خدا نمی‌تواند تنفس صحیح و تحرك سالم داشته باشد. و نیز بیان شد كه بی‌دینی با پوچی، و پوچی با اضطراب همراه است، و انسان همواره از اضطراب و پوچی فرار می‌كند. پس در واقع غذای جان انسان - بخواهد یا نخواهد - دینداری است.
در راستای احساس پوچی یکی از مسائلی که برای انسان پیش می‌آید گم شدن معنی زندگی و فلسفه‌ی خلقتش می‌باشد.
در این جلسه این سؤال را مطرح می‌كنیم که: «فلسفه‌ی حیات، یا هدف خلقت انسان چیست؟» این سؤال در بسیاری از موارد برای انسان پیش می‌آید که: «چرا خدا ما را خلق كرد؟» باید توجه داشته باشید که این سؤال از دو بُعد و دو خاستگاه مطرح می‌شود: یکی از بُعد و خاستگاه روانی و دیگر از بعد و خاستگاه عقلی.