بسم‌الله‌الرحمن‌‌الرحیم
وَ اعْلَمْ یا بُنَىَّ اَنَّهُ لَوْ كانَ لِرَبِّكَ شَریكٌ لَأَتَتْكَ رُسُلُهُ و لَرَأَیْتَ آثارَ مُلْكِهِ وَ سُلْطَانِهِ وَ لَعَرَفْتَ اَفْعالَهُ وَ صِفاتِهِ وَ لكِنَّهُ اِلهٌ وَاحِدٌ كَما وَصَفَ نَفْسَهُ لایُضادُّهُ فِى مُلْكِهِ اَحَدٌ وَ لایَزولُ اَبدا وَ لَمْ یَزَلْ، اَوَّلٌ قَبْلَ الاَْشْیاءِ بِلااَوَّلِیَّةٍ وَ آخِرٌ بَعْدَ الاَْشْیاءِ بِلانِهایَةٍ.
فرزندم! بدان كه اگر پروردگارت شریکی می‌داشت، حتماً پیامبران او به سوی تو اعزام می‌شدند و حتماً تو نشانه‌های حاکمیت و قدرت او را نیز می‌دیدی و یقیناً به کردار و صفات او پی می‌بردی ولی او خدای یگانه است، چنان كه او ذات خویش را نیز همان‌طور توصیف كرده است. یكتاست و هیچ كس مزاحم حکمرانی او نیست، او جاویدان و فنا ناپذیر و همیشگی است؛ اوّل است پیش از همه‌ی كائنات، بىآن كه او را آغازى باشد و آخر است پس از همه‌ی موجودات، بىآن كه او را پایانى باشد.
حضرت مولی الموحدین(ع) در راستای تقویت نگاه توحیدیِ انسان، نکاتی را متذکر می‌شوند تا انسان بتواند جان خود را متوجه آن حقیقت یگانه بگرداند و با یگانگی خداوند، خود را به وحدت لازم برساند. مىفرمایند: اگر غیر از خداى واحد، خداى دیگرى بود او نیز به اقتضای ربوبیتش پیامبرانی را به سوی بشر می‌فرستاد تا انسان‌ها به سوی آن خدا سیر کنند و از طرفی آن خدا نیز باید آثاری به عنوان خلق و مخلوقات داشته باشد و ما آثار ملك و ملكوتش را بیابیم، و بدیهی است که آن خدا باید آثاری غیر از این خدا داشته باشد چون وقتی در ذات دو تا هستند حتماً در آثار نیز باید دو گونه باشند، ولی شما جهان را سراسر یک آهنگی می‌بینید و این نشان می‌دهد که یک اراده بر همه‌ی عالم حاکم است.