بَابُ أَنَّ مَنْ وَصَفَهُ اللَّهُ تَعَالَى فِی كِتَابِهِ بِالْعِلْمِ هُمُ الْأَئِمَّةُ ع
1- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْمُغِیرَةِ عَنْ عَبْدِ الْمُؤْمِنِ بْنِ الْقَاسِمِ الْأَنْصَارِیِّ عَنْ سَعْدٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ إِنَّما یَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع إِنَّمَا نَحْنُ الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ عَدُوُّنَا وَ شِیعَتُنَا أُولُو الْأَلْبَابِ
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 307 روایه: 1 @*@
ترجمه :
امام باقر علیهالسلام راجع بقول خداى تعالى عزوجل (9- سوره 39) «آیا كسانى كه دانند با كسانیكه ندانند یكسانند، تنها خردمندان بیاد مىگیرند» فرمود: ما هستیم كسانى كه مىدانند و آنها كه نمىدانند دشمنان مایند و شیعیان ما خردمندانند.
2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنِ النَّضْرِ بْنِ سُوَیْدٍ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ إِنَّما یَتَذَكَّرُ أُولُوا الْأَلْبابِ قَالَ نَحْنُ الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَ عَدُوُّنَا الَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ وَ شِیعَتُنَا أُولُو الْأَلْبَابِ
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 308 روایه: 2 @*@
ترجمه :
و باز راجع باین آیه فرموده است: ما هستیم كسانى كه میدانند و دشمنان ما نادانانند و شیعیان ما خردمندان.
شرح :
راجع به آیه شریفه دو تفسیر گفتهاند كه با یكدیگر منافات ندارد و ممكن است هر دو مقصود باشد: اول دانا با نادان برابر نیست و این مطلب را هر خردمندى میفهمد بنابراین سیاق آیه درباره تشویق بتحصیل علم و مجالست با علما و استفاده از محضر ایشان و كنارهگیرى از جاهلانست دوم كسانیكه همه چیز را مىدانند با آنها كه همه چیز را نمىدانند یكسان نیستند، در اینصورت دانایان منحصر مىشود بائمه هدى علیهمالسلام، زیرا تنها ایشانند كه گنجینه علمشان بخزانه علم خدا متصل است و براى تعلیم مردم انتخاب شدهاند و مردم دیگر از دسته دوم مىباشند كه همه چیز را نمىدانند و این مطلب را خردمندان و صاحبان عقل سالم درك مىكنند و مصداق آن شیعیان مىباشند: زیرا ایشان اعلم امت را امام میدانند و او را بر دیگران تفضیل میدهند، پس این آیه دلالت دارد بر امامت ائمه دوازدهگانه ما زیرا كه ایشان در هر عصرى از مدعیان خلافت و بلكه از همه مردم اعلم بودهاند و آیه هم دلالت دارد بر اینكه مناط امامت رجحان علم و دانش است.