بَابُ أَنَّ الْآیَاتِ الَّتِی ذَكَرَهَا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی كِتَابِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ ع
1- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنْ أُمَیَّةَ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ دَاوُدَ الرَّقِّیِّ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَ ما تُغْنِی الْآیاتُ وَ النُّذُرُ عَنْ قَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ قَالَ الْآیَاتُ هُمُ الْأَئِمَّةُ وَ النُّذُرُ هُمُ الْأَنْبِیَاءُ ع
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 297 روایه: 1 @*@
ترجمه :
1- داود رقى گوید، از امام صادق علیهالسلام درباره قول خداى تبارك و تعالى (101 سوره 10) «این آیهها و بیم دادنها گروهى را كه مؤمن شدنى نیستند سود ندهد» پرسیدم، فرمود: آیهها امامان و بیم دادنها پیغمبران علیهمالسلام میباشند. (واضحست كه امامان علیهمالسلام آیات الله العظمى میباشد و وظیفه پیغمبران بیم دادن مردمست از عواقب سوئیكه بر گناهانشان مترتب میشود و وجود امامان و بیم دادن پیغمبران، براى اهل ایمان و افراد شایسته سودمند است و براى مردم سرسختى كه ایمان نیاورند سودى ندارد.
2- أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ عَنْ عَبْدِ الْعَظِیمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْحَسَنِیِّ عَنْ مُوسَى بْنِ مُحَمَّدٍ الْعِجْلِیِّ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ رَفَعَهُ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ كَذَّبُوا بِآیاتِنا كُلِّها یَعْنِی الْأَوْصِیَاءَ كُلَّهُمْ
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 297 روایه: 2 @*@
ترجمه :
امام باقر علیهالسلام درباره قول خداى عزوجل (42 سوره 54) «تمام آیات ما را تكذیب كردند» فرمود: مقصود از آیات، اوصیاء است.
3- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ أَوْ غَیْرِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ الشِّیعَةَ یَسْأَلُونَكَ عَنْ تَفْسِیرِ هَذِهِ الْآیَةِ عَمَّ یَتَساءَلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ قَالَ ذَلِكَ إِلَیَّ إِنْ شِئْتُ أَخْبَرْتُهُمْ وَ إِنْ شِئْتُ لَمْ أُخْبِرْهُمْ ثُمَّ قَالَ لَكِنِّی أُخْبِرُكَ بِتَفْسِیرِهَا قُلْتُ عَمَّ یَتَساءَلُونَ قَالَ فَقَالَ هِیَ فِی أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ كَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ یَقُولُ مَا لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ آیَةٌ هِیَ أَكْبَرُ مِنِّی وَ لَا لِلَّهِ مِنْ نَبَإٍ أَعْظَمُ مِنِّی
@@اصول كافى جلد 1 صفحه: 297 روایه: 3 @*@
ترجمه :
3- ابوحمزة گوید: بامام باقر علیهالسلام عرض كردم: قربانت گردم، شیعه از شما تفسیر این آیه را مىپرسند «از چه از یكدیگر مىپرسند؟ از خبر بزرگى میپرسند!» فرمود: اختیار با من است، اگر خواهم با آنها بگویم و اگر خواهم نگویم، سپس فرمود: ولى من براى تو مىگویم عرض كردم: «از چه از یكدیگر مىپرسند؟» فرمود: این آیه درباره امیرالمؤمنین صلوات الله علیه است، آنحضرت علیهالسلام مىفرمود: خدا را آیهاى بزرگتر از من نیست، خدا را خبرى بزرگتر از من نیست.