بَابُ الْكِتْمَانِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ مَالِكِ بْنِ عَطِیَّةَ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع قَالَ وَدِدْتُ وَ اللَّهِ أَنِّى افْتَدَیْتُ خَصْلَتَیْنِ فِى الشِّیعَةِ لَنَا بِبَعْضِ لَحْمِ سَاعِدِى النَّزَقَ وَ قِلَّةَ الْكِتْمَانِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 314 روایة:1@*@
ترجمه :
على بن الحسین علیهما السلام فرمود: بخدا دوست دارم كه براى دو خصلت شیعیان ما بقدرى از گوشت بازویم فدا دهم: كمى حوصله و كمى راز نگهدارى.
شرح - گویا میفرماید: خویشتن دارى و راز نگهدارى از میان شیعه رخت بر بسته است و اگر ممكن باشد كه پارهاى از گوشت بازویم را كسى بگیرد و این دو خصلت را بشیعه دهد، من حاضرم و این معامله را میكنم.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَمَّارِ بْنِ مَرْوَانَ عَنْ أَبِى أُسَامَةَ زَیْدٍ الشَّحَّامِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أُمِرَ النَّاسُ بِخَصْلَتَیْنِ فَضَیَّعُوهُمَا فَصَارُوا مِنْهُمَا عَلَى غَیْرِ شَیْءٍ الصَّبْرِ وَ الْكِتْمَانِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 314 روایة:2@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: مردم بدو خصلت مأمور شدند، ولى آندو را تباه كردند و از دست دادند و از آنجهت بىهمه چیز شدند: صبر و راز پوشى.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ یُونُسَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا سُلَیْمَانُ إِنَّكُمْ عَلَى دِینٍ مَنْ كَتَمَهُ أَعَزَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَذَاعَهُ أَذَلَّهُ اللَّهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 315 روایة:3@*@
ترجمه :
سلیمان بن خالد گوید: امام صادق (ع) فرمود: اى سلیمان شما دینى دارید كه هر كه آنرا (از مخالفین و دشمنان) بپوشد، خدا عزیزش كند، و هر كه فاش سازد خدا ذلیلش نماید.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَیْرٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ دَخَلْنَا عَلَیْهِ جَمَاعَةً فَقُلْنَا یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ إِنَّا نُرِیدُ الْعِرَاقَ فَأَوْصِنَا فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لِیُقَوِّ شَدِیدُكُمْ ضَعِیفَكُمْ وَ لْیَعُدْ غَنِیُّكُمْ عَلَى فَقِیرِكُمْ وَ لَا تَبُثُّوا سِرَّنَا وَ لَا تُذِیعُوا أَمْرَنَا وَ إِذَا جَاءَكُمْ عَنَّا حَدِیثٌ فَوَجَدْتُمْ عَلَیْهِ شَاهِداً أَوْ شَاهِدَیْنِ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ فَخُذُوا بِهِ وَ إِلَّا فَقِفُوا عِنْدَهُ ثُمَّ رُدُّوهُ إِلَیْنَا حَتَّى یَسْتَبِینَ لَكُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّ الْمُنْتَظِرَ لِهَذَا الْأَمْرِ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ الصَّائِمِ الْقَائِمِ وَ مَنْ أَدْرَكَ قَائِمَنَا فَخَرَجَ مَعَهُ فَقَتَلَ عَدُوَّنَا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ عِشْرِینَ شَهِیداً وَ مَنْ قُتِلَ مَعَ قَائِمِنَا كَانَ لَهُ مِثْلُ أَجْرِ خَمْسَةٍ وَ عِشْرِینَ شَهِیداً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 315 روایة:4@*@
ترجمه :
مردى گوید: با جماعتى خدمت امام باقر (ع) رسیدیم و عرض كردیم: یا ابن رسول الله ما عازم عراق هستیم، بما سفارش فرما، امام علیه السلام فرمود: باید تواناى شما بنا توانتان كمك كند و ثروتمندتان بفقیرتان احسان نماید ور از ما را فاش نكنید و امر (امامت) ما را آشكار نسازید، و چون حدیثى از ما بشما رسید و یك دلیل یا دو دلیل از كتاب خدا برایش پیدا كردید، بآن اخذ كنید و گرنه نسبت به آن توقف كنید، و سپس آنرا بما ارجاع دهید (از ما بپرسید) تا براى شما روشن شود.
و بدانید براى كسیكه انتظار این امر (ظهور امام قائم (ع)) را دارد، مانند اجر روزه دار شب زندهدار است، و كسیكه بقائم ما برسد، و همراهش بجهاد رود و دشمن ما را بكشد، (اگر چه كشته نشود) اجر بیست شهید دارد و كسیكه در ركاب قائم ما كشته شود اجر بیست و پنج شهید دارد.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَبْدِ الْأَعْلَى قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ إِنَّهُ لَیْسَ مِنِ احْتِمَالِ أَمْرِنَا التَّصْدِیقُ لَهُ وَ الْقَبُولُ فَقَطْ مِنِ احْتِمَالِ أَمْرِنَا سَتْرُهُ وَ صِیَانَتُهُ مِنْ غَیْرِ أَهْلِهِ فَأَقْرِئْهُمُ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ رَحِمَ اللَّهُ عَبْداً اجْتَرَّ مَوَدَّةَ النَّاسِ إِلَى نَفْسِهِ حَدِّثُوهُمْ بِمَا یَعْرِفُونَ وَ اسْتُرُوا عَنْهُمْ مَا یُنْكِرُونَ ثُمَّ قَالَ وَ اللَّهِ مَا النَّاصِبُ لَنَا حَرْباً بِأَشَدَّ عَلَیْنَا مَئُونَةً مِنَ النَّاطِقِ عَلَیْنَا بِمَا نَكْرَهُ فَإِذَا عَرَفْتُمْ مِنْ عَبْدٍ إِذَاعَةً فَامْشُوا إِلَیْهِ وَ رُدُّوهُ عَنْهَا فَإِنْ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلَّا فَتَحَمَّلُوا عَلَیْهِ بِمَنْ یُثَقِّلُ عَلَیْهِ وَ یَسْمَعُ مِنْهُ فَإِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ یَطْلُبُ الْحَاجَةَ فَیَلْطُفُ فِیهَا حَتَّى تُقْضَى لَهُ فَالْطُفُوا فِى حَاجَتِى كَمَا تَلْطُفُونَ فِى حَوَائِجِكُمْ فَإِنْ هُوَ قَبِلَ مِنْكُمْ وَ إِلَّا فَادْفِنُوا كَلَامَهُ تَحْتَ أَقْدَامِكُمْ وَ لَا تَقُولُوا إِنَّهُ یَقُولُ وَ یَقُولُ فَإِنَّ ذَلِكَ یُحْمَلُ عَلَیَّ وَ عَلَیْكُمْ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ كُنْتُمْ تَقُولُونَ مَا أَقُولُ لَأَقْرَرْتُ أَنَّكُمْ أَصْحَابِى هَذَا أَبُو حَنِیفَةَ لَهُ أَصْحَابٌ وَ هَذَا الْحَسَنُ الْبَصْرِیُّ لَهُ أَصْحَابٌ وَ أَنَا امْرُؤٌ مِنْ قُرَیْشٍ قَدْ وَلَدَنِی رَسُولُ اللَّهِ ص وَ عَلِمْتُ كِتَابَ اللَّهِ وَ فِیهِ تِبْیَانُ كُلِّ شَیْءٍ بَدْءِ الْخَلْقِ وَ أَمْرِ السَّمَاءِ وَ أَمْرِ الْأَرْضِ وَ أَمْرِ الْأَوَّلِینَ وَ أَمْرِ الْآخِرِینَ وَ أَمْرِ مَا كَانَ وَ أَمْرِ مَا یَكُونُ كَأَنِّى أَنْظُرُ إِلَى ذَلِكَ نُصْبَ عَیْنِى
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 315 روایة:5@*@
ترجمه :
عبدالاعلى گوید: شنیدم امام صادق (ع) میفرمود: تحمل امر ما تنها بتصدیق و پذیرفتن آن نیست، از جمله تحمل امر ما پنهان دارى و نگهداشتن آن از نا اهلش باشد. بشیعیان ما سلام برسان و بآنها بگو: خدا رحمت كند بندهاى را كه دوستى مردم (مخالفین ما) را بسوى خود كشاند، آنچه را میفهمند بآنها بگوئید و آنچه را نمىپذیرند از آنها بپوشید. سپس فرمود: بخدا كسى كه بجنگ ما برخاسته زحمتش براى ما از كسیكه چیزیرا كه نمیخواهیم از قول ما میگوید از قول ما میگوید بیشتر نیست. چون دانستید كسى (امر امامت و احادیث مخصوص ما را) فاش میكند، نزدش روید و او را از آن باز دارید، اگر بپذیرفت چه بهتر و گرنه كسى را كه بالاتر از اوست و از او شنوائى دارد بر او تحمیل كنید (تا منعش كند و بازش دارد) همانا مردى از شما مطلوبىكه دارد چارهاى جوئى و لطیفه كارى میكند تا حاجتش بر آورده شود، نسبت بحاجت من هم چاره جوئى كنید چنانكه نسبت بحوائج خود میكنید (یعنى با لطائف و حیل او را از فاش كردن اسرار ما باز دارید) اگر از شما پذیرفت چه بهتر و گرنه سخنش را زیر پاى خود دفن كنید (نشنیده انگارید) و گوئید او چنین و چنان میگوید، زیرا نقل شما بدیگرن، مردم را بر من و شما میشوراند.
هان بخدا اگر شما آنچه را من میگویم بگوئید، اعتراف میكنم كه شما اصحاب منید، این ابو حنیفه است كه اصحابى دارد، و این حسن بصرى است كه اصحابى دارد (با وجود نادانى و گمراهى آنها اصحابشان سخن آنها را میشنوند و فرمان میبرند) و من مردى قرشى و زاده رسولخدایم (ص) و كتاب خدا را فهمیدهام، بیان همه چیز در كتاب خدا هست از ابتداء خلقت و امر آسان و زمین و امر پیشینیان و پسینیان و امر گذشته و آینده و گویا همگى در برابر چشم من است و بآن مینگرم.
شرح : از این جمله پیداست كه هر عملى در قرآنست و امام بآن داناست و محتاج بمراجعه بمدارك و تأمل در آنها نیست و دلیلش اینست كه در متجاوز از دو قرن و نیم زندگى ائمه علیهم السلام تاریخ نشان نمیدهد كه مطلبى از آنها پرسیده باشند و آنها جواب نداده یا گفته باشندنمیدانم و محتاج بتأملست.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنِ الرَّبِیعِ بْنِ مُحَمَّدٍ الْمُسْلِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سُلَیْمَانَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ لِى مَا زَالَ سِرُّنَا مَكْتُوماً حَتَّى صَارَ فِى یَدَیْ وُلْدِ كَیْسَانَ فَتَحَدَّثُوا بِهِ فِی الطَّرِیقِ وَ قُرَى السَّوَادِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 316 روایة:6@*@
ترجمه :
عبدالله بن سلیمان گوید: امام صادق (ع) فرمود: راز ما همواره پوشیده بود تا زمانیكه بدست اولادكیسان افتاد، آنها در بین راه و دهات اطراف عراق بازگو كردند.
شرح : كیسان همان مختار بن ابى عبیده ثقفى است كه بخونخواهى حضرت سیدالشهداء (ع) قیام كرد و طایفه كیسانیه باو منسوبند، و برخى گفتهاند: مقصود از اولاد كیسان و دغلبازانى هستند كه خود را بتشیع نسبت دهند.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِیلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ أَبِى عُبَیْدَةَ الْحَذَّاءِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا جَعْفَرٍ ع یَقُولُ وَ اللَّهِ إِنَّ أَحَبَّ أَصْحَابِى إِلَیَّ أَوْرَعُهُمْ وَ أَفْقَهُهُمْ وَ أَكْتَمُهُمْ لِحَدِیثِنَا وَ إِنَّ أَسْوَأَهُمْ عِنْدِی حَالًا وَ أَمْقَتَهُمْ لَلَّذِى إِذَا سَمِعَ الْحَدِیثَ یُنْسَبُ إِلَیْنَا وَ یُرْوَى عَنَّا فَلَمْ یَقْبَلْهُ اشْمَأَزَّ مِنْهُ وَ جَحَدَهُ وَ كَفَّرَ مَنْ دَانَ بِهِ وَ هُوَ لَا یَدْرِى لَعَلَّ الْحَدِیثَ مِنْ عِنْدِنَا خَرَجَ وَ إِلَیْنَا أُسْنِدَ فَیَكُونَ بِذَلِكَ خَارِجاً عَنْ وَلَایَتِنَا
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 317 روایة:7@*@
ترجمه :
امام باقر (ع) میفرمود: بخدا كه محبوبترین اصحابم نزد من پرهیزگارتر و فقیهتر و حدیث را نهان دارتر آنها است و بدترین و مبغوضترین اصحابم نزد من، كسى است كه هرگاه حدیثى را شنود كه بما نسبت دهند و از ما روایت كنند، آنرا نپذیرد و بدش آید و انكار ورزد و هر كه را بآن معتقد باشد تكفیر كند در صورتیكه او نمیداند، شاید آن حدیث از ما صادر شده و بما منسوب باشد، و او نسبت انكارش از ولایت ما خارج شود.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ أَبِیهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ یَحْیَى عَنْ حَرِیزٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ خُنَیْسٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَا مُعَلَّى اكْتُمْ أَمْرَنَا وَ لَا تُذِعْهُ فَإِنَّهُ مَنْ كَتَمَ أَمْرَنَا وَ لَمْ یُذِعْهُ أَعَزَّهُ اللَّهُ بِهِ فِىالدُّنْیَا وَ جَعَلَهُ نُوراً بَیْنَ عَیْنَیْهِ فِى الْآخِرَةِ یَقُودُهُ إِلَى الْجَنَّةِ یَا مُعَلَّى مَنْ أَذَاعَ أَمْرَنَا وَ لَمْ یَكْتُمْهُ أَذَلَّهُ اللَّهُ بِهِ فِى الدُّنْیَا وَ نَزَعَ النُّورَ مِنْ بَیْنِ عَیْنَیْهِ فِى الْآخِرَةِ وَ جَعَلَهُ ظُلْمَةً تَقُودُهُ إِلَى النَّارِ یَا مُعَلَّى إِنَّ التَّقِیَّةَ مِنْ دِینِى وَ دِینِ آبَائِى وَ لَا دِینَ لِمَنْ لَا تَقِیَّةَ لَهُ یَا مُعَلَّى إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ أَنْ یُعْبَدَ فِى السِّرِّ كَمَا یُحِبُّ أَنْ یُعْبَدَ فِىالْعَلَانِیَةِ یَا مُعَلَّى إِنَّ الْمُذِیعَ لِأَمْرِنَا كَالْجَاحِدِ لَهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 317 روایة:8@*@
ترجمه :
معلى بن خنیس گوید: امام صادق (ع) فرمود: اى معلى امر ما را نهان دار و فاش مساز، زیرا كسیكه امر ما را نهان دارد و فاش نسازد. خدا او را بجهت آن در دنیا عزیز كند و آنرا در آخرت نور میان دو چشمش قرار دهد كه بسوى بهشتش كشد، اى معلى هر كه امر ما را فاش سازد و پوشیده ندارد خدا بسبب آن در دنیا ذلیلش كند و نور را از ایمان چشمانش در آخرت بگیرد و آنرا تاریكى قرار دهد كه بسوى دوزخش كشاند، اى معلى همانا تقیه از دین من و دین پدران منست و كسیكه تقیه ندارد، دین ندارد اى معلى همانا خدا دوست دارد در پنهانى عبادت شود چنانكه دوست دارد در آشكار عبادت شود، اى معلى فاش سازنده امر ما مانند انكار كننده آنست.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ مَرْوَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ عَمَّارٍ قَالَ قَالَ لِی أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَخْبَرْتَ بِمَا أَخْبَرْتُكَ بِهِ أَحَداً قُلْتُ لَا إِلَّا سُلَیْمَانَ بْنَ خَالِدٍ قَالَ أَحْسَنْتَ أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ الشَّاعِرِ
فَلَا یَعْدُوَنْ سِرِّى وَ سِرُّكَ ثَالِثاً أَلَا كُلُّ سِرٍّ جَاوَزَ اثْنَیْنِ شَائِعٌ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 317 روایة:9@*@
ترجمه :
عمار گوید: امام صادق (ع) فرمود: آنچه را بتو گفتم، بكسى گفتى؟ عرض كردم: جز بسلیمان ابن خالد نگفتم، فرمود: احسنت، مگر قول شاعر را نشنیدهاى كه گوید:
فلا یعدون سرى و سرك ثالثاً - الا كل سر جاوز اثنین شائع
راز من و تو بسومین كسى نرسد - هر راز كه از دو بگذرد فاش شود
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِى نَصْرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَا الْحَسَنِ الرِّضَا ع عَنْ مَسْأَلَةٍ فَأَبَى وَ أَمْسَكَ ثُمَّ قَالَ لَوْ أَعْطَیْنَاكُمْ كُلَّمَا تُرِیدُونَ كَانَ شَرّاً لَكُمْ وَ أُخِذَ بِرَقَبَةِ صَاحِبِ هَذَا الْأَمْرِ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع وَلَایَةُ اللَّهِ أَسَرَّهَا إِلَى جَبْرَئِیلَ ع وَ أَسَرَّهَا جَبْرَئِیلُ إِلَى مُحَمَّدٍ ص وَ أَسَرَّهَا مُحَمَّدٌ إِلَى عَلِیٍّ ع وَ أَسَرَّهَا عَلِیٌّ إِلَى مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ أَنْتُمْ تُذِیعُونَ ذَلِكَ مَنِ الَّذِی أَمْسَكَ حَرْفاً سَمِعَهُ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع فِى حِكْمَةِ آلِ دَاوُدَ یَنْبَغِى لِلْمُسْلِمِ أَنْ یَكُونَ مَالِكاً لِنَفْسِهِ مُقْبِلًا عَلَى شَأْنِهِ عَارِفاً بِأَهْلِ زَمَانِهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ لَا تُذِیعُوا حَدِیثَنَا فَلَوْ لَا أَنَّ اللَّهَ یُدَافِعُ عَنْ أَوْلِیَائِهِ وَ یَنْتَقِمُ لِأَوْلِیَائِهِ مِنْ أَعْدَائِهِ أَ مَا رَأَیْتَ مَا صَنَعَ اللَّهُ بِآلِ بَرْمَكَ وَ مَا انْتَقَمَ اللَّهُ لِأَبِى الْحَسَنِ ع وَ قَدْ كَانَ بَنُو الْأَشْعَثِ عَلَى خَطَرٍ عَظِیمٍ فَدَفَعَ اللَّهُ عَنْهُمْ بِوَلَایَتِهِمْ لِأَبِى الْحَسَنِ ع وَ أَنْتُمْ بِالْعِرَاقِ تَرَوْنَ أَعْمَالَ هَؤُلَاءِ الْفَرَاعِنَةِ وَ مَا أَمْهَلَ اللَّهُ لَهُمْ فَعَلَیْكُمْ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ لَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَ لَا تَغْتَرُّوا بِمَنْ قَدْ أُمْهِلَ لَهُ فَكَأَنَّ الْأَمْرَ قَدْ وَصَلَ إِلَیْكُمْ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 318 روایة:10@*@
ترجمه :
محمد بن ابىنصر گوید: از امام رضا علیه السلام مسألهاى پرسیدم، حضرت خود دارى كرد و جواب نفرمود: سپس فرمود: اگر هر چه را میخواهید، بشما بگوئیم و عطا كنیم، موجب شر شما باشد و گردن صاحب الامر را بگیرند، امام باقر علیه السلام فرموده است: امر ولایت (حكومت و خلافت خدائى) را خدا بجبرئیل بر از سپرد، و جبرئیل بمحمد (ص) بر از سپرد و محمد (ص) بعلى علیه السلام و على بهر كه خدا خواست، سپس شما آنرا فاش میسازید، كیست آنكه سخنى را كه شنیده نگهدارد؟
امام باقر علیه السلام فرمود: در حكمت آل داود است كه: مسلمان را سزاوار است كه مالك خود باشد و بكار خود رو آورد و مردم زمانش را بشناسد. از خدا پروا كنید و حدیث ما را فاش مسازید، اگر خدا از دوستان خود دفاع نمیكرد و انتقام آنها را از دشمنانش نمیگرفت (شما با فاش ساختن اسرار و ترك تقیه مذهب تشیع را نابود ساخته بودید).
مگر ندیدى خدا با آل بر مك چه كرد؟ و چگونه انتقام موسى بن جعفر علیه السلام را گرفت، و طایفه بنىاشعث را هم خطر بزرگى تهدید میكرد ولى خدا بواسطه دوستى آنها نسبت بامام كاظم خطر را از آنها برداشت، شما درعراقید و رفتار این فرعونیان (بنىعباس و اعمالشان) را مىبینید كه خدا چه مهلتى بآنها داده (پس خدا گاهى از ظالم انتقام میگیرد و گاى براى اتمام حجت مهلتش میدهد، شما در هر دو حالت خویشتن دار و راز نگهدار باشید).
تقواى خدا را پیشه كنید و (زندگى) دنیا شما را فریب ندهد، وضع كسانیكه مهلت یافتهاند شما را گول نزد، مثل اینكه حكومت بدست شما افتاده (این جمله بشارتى است بظهور امام قائم علیه السلام و قطعى بودن آن - مجلسى (ره)).
شرح : دولت و شوكت آل برمك و انحطاط و زوال آنها بدست هارون الرشید در تواریخ و سیر معروف و مشهور است، و از این روایت پیداست كه علت گرفتارى و زندان و شهادت موسى بن جعفر علیه السلام آنها بودهاند، و جعفر بن محمد اشعث با اولادش با آنكه در دستگاههارون الرشید بودند، از شیعیان موسى بن جعفر علیه السلام بودند و هارون الرشید پسرش محمد امین را بجعفر سپرده بود، و همین پسر را خلیفه اول خود ساخته بود، یحیى بن خالد برمكى چون دید،پس از هارون محمد خلیفه خواهد شد و كار جعفر بالا خواهد گرفت همواره از او نزد مأمون سعایت میكرد، ولى خدا او را حفظ كرد، سپس یحیى از موسى بن جعفر (ع) نزد هارون سعایت كرد و سبب گرفتارى آنحضرت شد.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ الْوَشَّاءِ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص طُوبَى لِعَبْدٍ نُوَمَةٍ عَرَفَهُ اللَّهُ وَ لَمْ یَعْرِفْهُ النَّاسُ أُولَئِكَ مَصَابِیحُ الْهُدَى وَ یَنَابِیعُ الْعِلْمِ یَنْجَلِى عَنْهُمْ كُلُّ فِتْنَةٍ مُظْلِمَةٍ لَیْسُوا بِالْمَذَایِیعِ الْبُذُرِ وَ لَا بِالْجُفَاةِ الْمُرَاءِینَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 319 روایة:11@*@
ترجمه :
رسولخدا (ص) فرمود: خوشا حال بنده گمنامیكه خدا او را شناسد و مردم او را نشناسند، اینها چراغهاى هدایت و چشمههاى دانشند، هر فتنه تاریك و سخنى از بركت آنها برطرف شود آنها نه فاش كننده و پخش كننده اسرارند و نه خشن و ریاكار.
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَصْبَهَانِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع طُوبَى لِكُلِّ عَبْدٍ نُوَمَةٍ لَا یُؤْبَهُ لَهُ یَعْرِفُ النَّاسَ وَ لَا یَعْرِفُهُ النَّاسُ یَعْرِفُهُ اللَّهُ مِنْهُ بِرِضْوَانٍ أُولَئِكَ مَصَابِیحُ الْهُدَى یَنْجَلِى عَنْهُمْ كُلُّ فِتْنَةٍ مُظْلِمَةٍ وَ یُفْتَحُ لَهُمْ بَابُ كُلِّ رَحْمَةٍ لَیْسُوا بِالْبُذُرِ الْمَذَایِیعِ وَ لَا الْجُفَاةِ الْمُرَاءِینَ وَ قَالَ قُولُوا الْخَیْرَ تُعْرَفُوا بِهِ وَ اعْمَلُوا الْخَیْرَ تَكُونُوا مِنْ أَهْلِهِ وَ لَا تَكُونُوا عُجُلًا مَذَایِیعَ فَإِنَّ خِیَارَكُمُ الَّذِینَ إِذَا نُظِرَ إِلَیْهِمْ ذُكِرَ اللَّهُ وَ شِرَارُكُمُ الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَةِ الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الْأَحِبَّةِ الْمُبْتَغُونَ لِلْبُرَآءِ الْمَعَایِبَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 319 روایة:12@*@
ترجمه :
امیرالمؤمنین (ع) فرمود: خوشا حال بنده گمنامیكه باو اعتنا نشود، او مردم را شناسد ولى مردم او ر نشناسند، خدا رضایت او را شناسد (او را برضوان شناسند) اینها چراغهاى هدایتند كه هر فتنه تاریك و سختى از بركت آنها زایل شود و در هر رحمتى بر ایشان گشوده گردد، نه پخش كننده و فاش سازنده را زند و نه خشن و ریا كار.
و فرمود: سخن خیر گوئید تا بدان معروف شوید و كار خیر كنید تا اهل خیر شوید، عجول و فاش كننده راز نباشید، زیرا بهترین شما كسانى باشند كه چون بآنها بنگرند بیاد خدا افتند و بدترین شما سخن چینانى باشند كه میان دوستان جدائى افكنند و عیبجوى پاكدامنان باشند.
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَمَّنْ أَخْبَرَهُ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع كُفُّوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ الْزَمُوا بُیُوتَكُمْ فَإِنَّهُ لَا یُصِیبُكُمْ أَمْرٌ تَخُصُّونَ بِهِ أَبَداً وَ لَا تَزَالُ الزَّیْدِیَّةُ لَكُمْ وِقَاءً أَبَداً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 320 روایة:13@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: زبان خود را نگهدارید و خانه نشین باشید، هرگز بلائیكه مخصوص شما (شیعیان) است بشما نمیرسد (زیرا گمنامید و تقیه میكنید) و طایفه زیدیه همواره سپر بلاى شما باشند (زیرا آنها تقیه نمیكنند و بر ائمه ما علیهم السلام طعنه میزنند، از اینرو سلاطین جور بدفع آنها میپردازند و از شما غفلت میكنند).
عَنْهُ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِیسَى عَنْ أَبِى الْحَسَنِ ص قَالَ إِنْ كَانَ فِى یَدِكَ هَذِهِ شَیْءٌ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ لَا تَعْلَمَ هَذِهِ فَافْعَلْ قَالَ وَ كَانَ عِنْدَهُ إِنْسَانٌ فَتَذَاكَرُوا الْإِذَاعَةَ فَقَالَ احْفَظْ لِسَانَكَ تُعَزَّ وَ لَا تُمَكِّنِ النَّاسَ مِنْ قِیَادِ رَقَبَتِكَ فَتَذِلَّ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 320 روایة:14@*@
ترجمه :
حضرت ابوالحسن (ع) فرمود: اگر در این دستت چیزى باشد و بتوانى بآن دستت نفهمانى بكن (یعنى رازت را از خواص اصحاب پوشیده دار) راوى گوید: مردى نزد آنحضرت بود و از فاش ساختن راز سخن بمیان آمد، حضرت فرمود: زبانت را نگهدار تا عزیز شوى، و مردم را بافسار گردنت مسلط مساز كه ذلیل گردى.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ خَالِدِ بْنِ نَجِیحٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ أَمْرَنَا مَسْتُورٌ مُقَنَّعٌ بِالْمِیثَاقِ فَمَنْ هَتَكَ عَلَیْنَا أَذَلَّهُ اللَّهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 320 روایة:15@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: همانا امر ما پوشیده و در پرده پیمانست (همان پیمانى كه خدا و پیغمبر و ائمه صلوات الله علیهم از مردم گرفتهاند كه راز ما را از نا اهل نهان دارند) پس هر كه آن پرده را علیه ما بدرد، خدا ذلیلش كند.
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى جَمِیعاً عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِیدِ بْنِ غَزْوَانَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عُمَرَ بْنِ أَبَانٍ عَنْ عِیسَى بْنِ أَبِی مَنْصُورٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ نَفَسُ الْمَهْمُومِ لَنَا الْمُغْتَمِّ لِظُلْمِنَا تَسْبِیحٌ وَ هَمُّهُ لِأَمْرِنَا عِبَادَةٌ وَ كِتْمَانُهُ لِسِرِّنَا جِهَادٌ فِىسَبِیلِ اللَّهِ قَالَ لِى مُحَمَّدُ بْنُ سَعِیدٍ اكْتُبْ هَذَا بِالذَّهَبِ فَمَا كَتَبْتَ شَیْئاً أَحْسَنَ مِنْهُ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 320 روایة:16@*@
ترجمه :
امام صادق (ع) میفرمود: نفس كشیدن كسیكه براى ما اندوهگین است و براى ستمیكه بما شده غمگین است، تسبیح میباشد، و همت گماشتنش براى امر ما عبادتست و پنهان داشتنش راز ما را جهاد در راه خداست، راوى گوید: محمد بن سعید بمن گفت: این روایت را با آب طلا بنویس كه من چیزى بهتر از این ننوشتهام.