تربیت
Tarbiat.Org

اصول کافی جلد 3
ابی‏جعفر محمد بن یعقوب کلینی مشهور به شیخ کلینی

باب: مهربانى بمؤمن و گرامى داشتن او

بَابٌ فِى إِلْطَافِ الْمُؤْمِنِ وَ إِكْرَامِهِ
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ سَعْدَانَ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَخَذَ مِنْ وَجْهِ أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ قَذَاةً كَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَنْ تَبَسَّمَ فِى وَجْهِ أَخِیهِ كَانَتْ لَهُ حَسَنَةٌ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 293 روایة:1 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه خاشاكى از چهره برادر مؤمنش برگیرد، خداى عزوجل برایش ده حسنه نویسد، و هر كه بچهره برادرش تبسم كند یك حسنه براى او است.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ عَنْ جَمِیلِ بْنِ دَرَّاجٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَالَ لِأَخِیهِ الْمُؤْمِنِ مَرْحَباً كَتَبَ اللَّهُ تَعَالَى لَهُ مَرْحَباً إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 293 روایة:2 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: هر كه ببرادر مؤمنش مرحبا گوید: خداى تعالى تا روز قیامت برایش مرحبا نویسد.
شرح : مرحبا كلمه‏ایست كه در لغت عرب براى خوش آمد و اظهار سرور و خوشحالى از ملاقات شخصى گفته مى‏شود.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ یُونُسَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ أَتَاهُ أَخُوهُ الْمُسْلِمُ فَأَكْرَمَهُ فَإِنَّمَا أَكْرَمَ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 294 روایة:3 @*@
ترجمه :
و فرمود: هر كه نزد برادر مسلمانش رود و او را گرامى دارد، همانا خداى عزوجل را گرامى داشته است.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ نَصْرِ بْنِ إِسْحَاقَ عَنِ الْحَارِثِ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ الْهَیْثَمِ بْنِ حَمَّادٍ عَنْ أَبِى دَاوُدَ عَنْ زَیْدِ بْنِ أَرْقَمَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَا فِى أُمَّتِى عَبْدٌ أَلْطَفَ أَخَاهُ فِى اللَّهِ بِشَیْ‏ءٍ مِنْ لُطْفٍ إِلَّا أَخْدَمَهُ اللَّهُ مِنْ خَدَمِ الْجَنَّةِ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 294 روایة:4 @*@
ترجمه :
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: بنده‏ئى از امتم نیست كه نسبت ببرادرش لطفى كند، جز آنكه خدا برخى از خدمتگزاران بهشترا خادمش سازد.
وَ عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ بَكْرِ بْنِ صَالِحٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَكْرَمَ أَخَاهُ الْمُسْلِمَ بِكَلِمَةٍ یُلْطِفُهُ بِهَا وَ فَرَّجَ عَنْهُ كُرْبَتَهُ لَمْ یَزَلْ فِى ظِلِّ اللَّهِ الْمَمْدُودِ عَلَیْهِ الرَّحْمَةُ مَا كَانَ فِى ذَلِكَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 294 روایة:5 @*@
ترجمه :
رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود: هر كه ببرادر مسلمانش سخن محبت‏آمیزى گوید و گرفتاریش را گشایش دهد، تا زمانیكه در این كار باشد، زیر سایه رحمت واسع و فراخ خدا باشد.
عَنْهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِیزِ عَنْ جَمِیلٍ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ إِنَّ مِمَّا خَصَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ الْمُؤْمِنَ أَنْ یُعَرِّفَهُ بِرَّ إِخْوَانِهِ وَ إِنْ قَلَّ وَ لَیْسَ الْبِرُّ بِالْكَثْرَةِ وَ ذَلِكَ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ فِى كِتَابِهِ وَ یُؤْثِرُونَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ ثُمَّ قَالَ وَ مَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ وَ مَنْ عَرَّفَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِذَلِكَ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ مَنْ أَحَبَّهُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى وَفَّاهُ أَجْرَهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ بِغَیْرِ حِسَابٍ ثُمَّ قَالَ یَا جَمِیلُ ارْوِ هَذَا الْحَدِیثَ لِإِخْوَانِكَ فَإِنَّهُ تَرْغِیبٌ فِى الْبِرِّ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 294 روایة:6 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) مى‏فرمود: از جمله آنچه خداى عزوجل مؤمن را بدان اختصاص داده اینستكه: او را شناسا و قدردان احسان برادران خود نماید اگر چه كم باشد (تا از آنها سپاسگزارى كند و خودش هم در مقام احسان برآید) و احسان و نیكى بكمیت زیاد نیست (بلكه مراعات كیفیت مهمتر است) از اینرو خداى عزوجل در كتابش فرماید: «اگر چه تنگدست و در مضیقه باشند دیگران را بر خود ترجیح دهند 9 سوره 59» (پس در موردیكه مؤمن چیزیرا خود بدان محتاجست بدیگران بخشد، احسانى با ارزش نموده اگر چه آن چیز از لحاظ كمیت اندك باشد) سپس خداى عزوجل فرماید: «هر كه بخل خود را نگه دارد (و بدیگران احسان كند) آنان رستگارند» و هر كه را خداى عزوجل باین خصلت شناخت او را دوست دارد و هر كه را خداى تبارك و تعالى دوست داشت، مزدش را روز قیامت بدون حساب، كامل دهد، سپس فرمود: اى جمیل این حدیث را ببرادرانت بگو كه موجب تشویق آنها باحسانست.
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ صَالِحِ بْنِ عُقْبَةَ عَنِ الْمُفَضَّلِ عَنْ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَیُتْحِفُ أَخَاهُ التُّحْفَةَ قُلْتُ وَ أَیُّ شَیْ‏ءٍ التُّحْفَةُ قَالَ مِنْ مَجْلِسٍ وَ مُتَّكَإٍ وَ طَعَامٍ وَ كِسْوَةٍ وَ سَلَامٍ فَتَطَاوَلُ الْجَنَّةُ مُكَافَأَةً لَهُ وَ یُوحِى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهَا أَنِّى قَدْ حَرَّمْتُ طَعَامَكِ عَلَى أَهْلِ الدُّنْیَا إِلَّا عَلَى نَبِیٍّ أَوْ وَصِیِّ نَبِیٍّ فَإِذَا كَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ أَوْحَى اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَیْهَا أَنْ كَافِئِی أَوْلِیَائِی بِتُحَفِهِمْ فَیَخْرُجُ مِنْهَا وُصَفَاءُ وَ وَصَائِفُ مَعَهُمْ أَطْبَاقٌ مُغَطَّاةٌ بِمَنَادِیلَ مِنْ لُؤْلُؤٍ فَإِذَا نَظَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ وَ هَوْلِهَا وَ إِلَى الْجَنَّةِ وَ مَا فِیهَا طَارَتْ عُقُولُهُمْ وَ امْتَنَعُوا أَنْ یَأْكُلُوا فَیُنَادِى مُنَادٍ مِنْ تَحْتِ الْعَرْشِ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ قَدْ حَرَّمَ جَهَنَّمَ عَلَى مَنْ أَكَلَ مِنْ طَعَامِ جَنَّتِهِ فَیَمُدُّ الْقَوْمُ أَیْدِیَهُمْ فَیَأْكُلُونَ
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 295 روایة:7 @*@
ترجمه :
امام صادق (ع) فرمود: همانا مؤمن ببرادرش تحفه میدهد، گفتم: تحفه چیست؟ فرمود: مانند جاى نشستن، متكا، خوراك، پوشاك، سلام. پس بهشت براى پاداش او گردن كشد، و خداى عزوجل ببهشت وحى فرماید كه: من طعام ترا بر اهل دنیا حرام ساختم مگر بر پیغمبر و وصى پیغمبر، و چون روز قیامت شود، خداى عزوجل ببهشت وحى كند كه دوستانم را در برابر تحفه‏هایش پاداش ده، پس غلمان و حوریانى بیرون آیند كه طبقهایى كه از مروارید سرپوش دارد، همراه داشته باشند، چون آنها بدوزخ و هراسش نگردند و بهشت را با آنچه در آنست مشاهده كنند، عقلشان بپرد و نتوانند از آنها طبقها بخورند، سپس یك جارچى از زیر عرش فریاد كند كه: همانا خداى عزوجل دوزخ را حرام كرده بر كسیكه از طعام بهشتش خورد، آنگاه ایشان دست دراز كنند و بخورند (زیرا از هراس دوزخ ایمن شوند).
مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ عَنْ أَبِى جَعْفَرٍ ع قَالَ یَجِبُ لِلْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ أَنْ یَسْتُرَ عَلَیْهِ سَبْعِینَ كَبِیرَةً
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 295 روایة:8 @*@
ترجمه :
امام باقر (ع) فرمود: بر مؤمن واجبست كه هفتاد گناه كبیره را بر مؤمن بپوشاند (ولى اگر از هفتاد گذشت، او خود پرده خویشتن دریده و احترامى براى خود باقى نگذاشته و ممكن است كلمه هفتاد را حمل بر كثرت نمود پس دریدن پرده مؤمن هیچگاه جایز نیست).
الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى جَمِیعاً عَنْ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَسْلَمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ عَدِیٍّ قَالَ أَمْلَى عَلَیَّ مُحَمَّدُ بْنُ سُلَیْمَانَ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع أَحْسِنْ یَا إِسْحَاقُ إِلَى أَوْلِیَائِى مَا اسْتَطَعْتَ فَمَا أَحْسَنَ مُؤْمِنٌ إِلَى مُؤْمِنٍ وَ لَا أَعَانَهُ إِلَّا خَمَشَ وَجْهَ إِبْلِیسَ وَ قَرَّحَ قَلْبَهُ‏
@@اصول كافى جلد3 صفحه: 295 روایة:9 @*@
ترجمه :
اسحاق بن عمار گوید: امام صادق (ع) بمن فرمود: اى اسحاق تا توانى بدوستانم نیكى كن، زیرا هر مؤمنى نسبت بمؤمن دیگر احسان كند و او را یارى نماید، چهره ابلیس را خراشیده و دلش را زخم كرده است.